Senat przygotował nowelizację ustawy o ustroju sądów powszechnych w zakresie wniosku o zezwolenie na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej.
- Treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 27 października 2010 r. ( sygnatura K 10/08), nie obliguje zdaniem Stowarzyszenia Themis do zmiany art. 80 § 2b u.s.p..- uważa sędzia Anna Korwin-Piotrowska członek zarządu Stowarzyszenia Themis.
Jej  zdaniem nie trzeba eliminować „oczywistej bezzasadności” wniosku o zezwolenie na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej” jako przesłanki odmowy przyjęcia wniosku przez prezesa sądu dyscyplinarnego. Wyrok Trybunału ma zdecydowanie interpretacyjny charakter. Trybunał nie wskazał na sprzeczność z art. 2 Konstytucji posłużenia się przez ustawodawcę klauzulą generalną w postaci „oczywistej bezzasadności”. TK w uzasadnieniu cytowanego wyroku przyjął, iż klauzula oczywistej bezzasadności występuje w wielu procedurach sądowych i służy preselekcji spraw ze względu na nie budzącą wątpliwości in casu ich bezzasadność, i to w stopniu oczywistym. Trybunał zakwestionował w istocie rozumienie pojęcia „oczywistej bezzasadności” nadane uchwałą Sądu Najwyższego z 20 grudnia 2007r., w której abstrakcyjnie zdefiniowano przesłankę oczywistej bezzasadności w odniesieniu do wniosku o zezwolenie na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej sędziego. Sam wyrok Trybunału nie podważa natomiast posługiwania się klauzulą
oczywistej bezzasadności w kontekście postępowania o zezwolenie na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej.
Odnosząc się do argumentacji projektodawcy, iż niezależnie od
powyższego, organem, któremu winna być pozostawiana decyzja o uznaniu wniosku za oczywiście bezzasadny, winien być sąd, Stowarzyszenie pragnie zauważyć, iż warunek ten jest spełniony poprzez instytucję zażalenia do sądu na odmowę przyjęcia wniosku przez prezesa.
Anna Korwin-Piotrowska proponuje na wypadek, gdyby powyższy argument nie był dla projektodawcy przekonujący, uzupełnienie § 2e Prawa o ustroju sądów powszechnych o następujące brzmienie:
 „W razie oczywistej bezzasadności wniosku, rozpoznanie sprawy następuje bez udziału rzecznika dyscyplinarnego, sędziego oraz osoby, która wniosła o zezwolenie”.
Powyższa zmiana pozwoli na zachowanie instytucji preselekcji spraw ze względu na nie budzącą wątpliwości ich bezzasadność w stopniu oczywistym. Rozwiązanie to pozwoli na znaczne oszczędności związane z rozpoznawaniem oczywiście bezzasadnych wniosków o uchylenie immunitetu sędziowskiego, wyeliminuje konieczność stawiania się na posiedzenie zarówno rzecznika dyscyplinarnego (sędziego) jak i samego sędziego, którego wniosek dotyczy. Zdaniem Stowarzyszenia, zapis o
obowiązkowym zastępstwie radcy prawnego, czy adwokata przy
sporządzaniu wniosku o uchylenie immunitetu, nie gwarantuje składania oczywiście bezzasadnych wniosków – dodaje przedstawicielka Stowarzyszenia Themis.