Skargę do Trybunału wniosła hiszpańska piosenkarka pop Paulina Rubio (a właściwie Paulina Rubio Dosamantes). W kwietniu i maju 2005 r. jej były menadżer udzielił kilku wywiadów telewizyjnych, w których szeroko komentował liczne sprawy dotyczące życia prywatnego jego byłej klientki. Chodziło tutaj, między innymi, o jej domniemany homoseksualizm, burzliwą relację z byłym partnerem oraz rzekome poniżanie go przez skarżącą i zachęcanie do brania narkotyków. Sądy krajowe nie dopatrzyły się w tych wypowiedziach naruszenia prawa do prywatności skarżącej argumentując przede wszystkim, iż jest ona osobą publiczną i z tego powodu takie informacje dostępne są publicznie. Przed Trybunałem skarżąca zarzuciła, że naruszone zostało w ten sposób jej prawo do poszanowania życia prywatnego i dobrego imienia, chronione w art. 8 Konwencji o prawach człowieka.

Trybunał zgodził się ze skarżącą i potwierdził naruszenie art. 8 Konwencji w jej sprawie.

Trybunał wskazał, iż frywolne komentarze na temat życia prywatnego skarżącej w telewizji nie zostały uznane przez hiszpańskie sądy za naruszenie jej praw podstawowych zasadniczo dlatego, że skarżąca jest sławna. Trybunał nie zgodził się z takim stanowiskiem i uznał, że sam fakt, że skarżąca jest osobą publiczną, nie oznacza, iż jej sprawy prywatne należą do sfery zainteresowania publicznego. Nie można uznać omawiania pikantnych szczegółów z życia prywatnego gwiazdy muzyki rozrywkowej za informacje, których uzyskanie leży w interesie publicznym. Wręcz przeciwnie: takie zachowanie należy raczej powiązać z komercyjnym interesem stacji telewizyjnej, która chciała zwiększyć oglądalność swoich programów. Okoliczność, iż artystka może również skorzystać z tak powstałego rozgłosu i uwagi mediów, zdaniem Trybunału nie upoważnia stacji telewizyjnych do rozpowszechniania niesprawdzonych i nieograniczonych komentarzy na temat jej życia prywatnego.

LEX Linie Orzecznicze
Artykuł pochodzi z programu LEX Linie Orzecznicze
Już dziś wypróbuj funkcjonalności programu. Analizy, komentarze, akty prawne z interpretacjami


Trybunał przypomniał, iż intymne aspekty życia prywatnego i rodzinnego zasługują na szczególną ochronę w świetle art. 8 Konwencji, co oznacza, że dziennikarze muszą wykazywać się szczególną ostrożnością i powściągliwością w przekazywaniu informacji na ich temat. Tym samym rozpowszechnianie niesprawdzonych, przypadkowych i niczym nieograniczonych pogłosek dotyczących życia prywatnego osoby, nawet osoby publicznej, nie może zostać uznane za nieszkodliwe. W związku z tym organy krajowe miały obowiązek zważyć interes prywatny skarżącej w stosunku do interesu publicznego w uzyskaniu informacji na temat intymnych aspektów jej życia prywatnego, tak aby zachować sprawiedliwą równowagę pomiędzy nimi. Sądy hiszpańskie tego nie uczyniły i ograniczyły się do stwierdzenia, iż sporne wypowiedzi nie naruszyły godności skarżącej ani jej prywatności, skoro jest osobą publiczną. Trybunał uznał takie podejście za naruszenie pozytywnych obowiązków państwa-strony Konwencji w zakresie zapewnienia prywatności skarżącej. Miało więc miejsce naruszenie art. 8 Konwencji.

Rubio Dosamantes przeciwko Hiszpanii - wyrok ETPC z dnia 21 lutego 2017 r., skarga nr 20996/10.

Czytaj: Fundacja Helsińska: osoby publiczne mają prawo do prywatności>>