Skargę do Trybunału wniósł mieszkaniec Tucholi i ojciec trojga dzieci. W 2004 r. skarżący zaczął podejrzewać, iż nie jest ojcem biologicznym swej najmłodszej córki. Skarżący zwrócił się do prokuratury o wniesienie odpowiedniego powództwa w sprawie zaprzeczenia jego ojcostwa, bezskutecznie. Kilka miesięcy później małżeństwo skarżącego się rozpadło, a sąd orzekł rozwód bez orzeczenia o winie. Sąd, na wniosek skarżącego, ograniczył prawa rodzicielskie matce i zdecydował, że (wówczas nastoletnia) córka skarżącego będzie mieszkać z nim. 5 lat później wątpliwości skarżącego powróciły: podstępem uzyskał włosy byłej żony i przemocą córki, a następnie zlecił prywatnemu laboratorium badanie DNA z tych próbek. W ten sposób uzyskał dowód potwierdzający, że dziecko nie jest jego biologicznym dzieckiem. Na tej podstawie ponownie zwrócił się do prokuratora o wniesienie powództwa o zaprzeczenie ojcostwa, ku zaskoczeniu córki i matki. Prokurator odmówił ze względu na ochronę interesów dziecka. Przed Trybunałem skarżący zarzucił, iż ten stan rzeczy stanowił naruszenie jego prawa do życia prywatnego i rodzinnego z art. 8 Konwencji o prawach człowieka. Jego skargę, w charakterze interwenienta w postępowaniu przed Trybunałem, wsparł Instytut Na Rzecz Kultury Prawnej Ordo Juris.

Trybunał odmówił rozpatrzenia zarzutów skarżącego co do istoty i odrzucił jego skargę na podstawie art. 35 ust. 3 lit. a) jako niedopuszczalną z powodu nadużycia prawa do skargi.

Trybunał wskazał, iż każde zachowanie strony skarżącej, które jest w sposób oczywisty sprzeczne z celem skargi indywidualnej do Trybunału Praw Człowieka, i które zakłóca prawidłowy przebieg postępowania, może stanowić podstawę uznania skargi za niedopuszczalną jako nadużycie prawa do skargi.

Taka sytuacja miała miejsce w omawianej sprawie. Trybunał wskazał, iż skarżący uzyskał włosy matki dziecka podstępem, a córki przemocą, żadna z nich nie wyraziła zgody na oddanie swego materiału biologicznego i przeprowadzenie badania DNA. Użycie siły przez skarżącego w stosunku do córki zostało potwierdzone w postępowaniu karnym, w którym skarżący został skazany na podstawie art. 217 kodeksu karnego na karę ograniczenia wolności za naruszenie nietykalności cielesnej córki. Także pozyskanie włosów byłej żony Trybunał uznał za naruszenie jej integralności cielesnej i prawa do poszanowania życia prywatnego. Trybunał stwierdził, iż sposób, w jaki skarżący usiłował dochodzić swych praw z art. 8 Konwencji na szczeblu krajowym stanowi rażące i oczywiste naruszenie wartości, praw i wolności Konwencji. W konsekwencji, wskazując także na postanowienia art. 17 Konwencji (zakaz nadużywania praw podstawowych), Trybunał stwierdził, iż powołując się w postępowaniu strasburskim na dowody pozyskane z naruszeniem praw konwencyjnych innych osób skarżący dopuścił się nadużycia prawa do skargi indywidualnej. W związku z tym jego skarga została uznana za niedopuszczalną i odrzucona na podstawie art. 35 ust. 3 i ust. 4 Konwencji.

Koch przeciwko Polsce - decyzja ETPC z 7.03.2017 r., skarga nr 15005/11.