W sprawie Edwarda Kupczaka przeciwko Polsce Trybunał stwierdził naruszenie art. 3 Konwencji, gdyż władze więzienne nie zapewniły mu odpowiedniej opieki medycznej w trakcie trwającego przeszło 2,5 roku tymczasowego aresztowania.

Brak opieki medycznej

Skarżący Kupczak został tymczasowo aresztowany na mocy postanowienia z dnia 27 października 2006 roku. Postawiono mu łącznie 41 zarzutów, w tym kierowania grupą przestępczą. W rezultacie przebytego wcześniej urazu, od 2000 roku cierpiał na nawracające bóle i z tego powodu miał wszczepioną pompę morfinową. Fakt korzystania z pompy nie uzasadniał w ocenie władz odstąpienia od tymczasowego aresztowania. Skarżący został umieszczony w szpitalu więziennym. Krótko po zastosowaniu aresztu pompa popsuła się i od tamtej pory skarżący otrzymywał jedynie silne leki przeciwbólowe. Nie były one w stanie uśmierzyć jego bólu, przeciwnie - ich regularne stosowanie zwiększyło tolerancję na lek osłabiając jego działanie, a także powodowało problemy z koncentracją. Ostatecznie, 14 maja 2009 roku uchylono areszt. W uzasadnieniu postanowienia sąd wskazał między innymi, że w przypadku skarżącego konieczna jest operacja wszczepienia nowej pompy.

W skardze do Trybunału skarżący zarzucił, że był poddany nieludzkiemu traktowaniu. Wskazał, że jego pompa morfiny została uszkodzona przez władze szpitala więziennego, gdyż personel szpitala nie był odpowiednio przeszkolony w obsłudze sprzętu i jednocześnie nie umożliwiono mu wszczepienia nowej. W konsekwencji przez przeszło 2,5 letni okres aresztu cierpiał na bardzo silne bóle. W odpowiedzi na skargę rząd polski argumentował, że pomimo, iż pompa morfinowa nie działała skarżący dostawał odpowiednie leki uśmierzające ból.

 Trybunał ocenił, że władze krajowe, tolerując uszkodzenie pompy morfinowej od początku jego pozbawienia wolności, przez następne 2,5 roku, naruszyły obowiązek zapewnienia efektywnej pomocy medycznej aresztowania. W konsekwencji skarżący został poddany niehumanitarnemu i poniżającemu traktowaniu, w sposób sprzeczny z art. 3 Konwencji. Trybunał przyznał skarżącemu kwotę 10.000 euro tytułem zadośćuczynienia.

Sygnatura akt: skarga nr 2627/09, nr 18830/07, nr 10041/09, nr 747/09) i nr 14239/09.