Chodzi o postawione przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego we wniosku z 16 lutego 2015 r. zagadnienie prawne, wywołujące rozbieżności w wykładni prawa:
„Czy wpis uznanego za niedozwolone postanowienia wzorca umowy do rejestru, o którym mowa w art. 479(45) § 2 k.p.c., powoduje, że przewidziana w art. 479(43) k.p.c. rozszerzona skuteczność prawomocnego wyroku będącego podstawą tego wpisu stoi na przeszkodzie postępowaniu w przedmiocie kontroli postanowienia tej samej treści, zawartego w innym wzorcu umowy, stosowanym przez przedsiębiorcę, przeciwko któremu został wydany ten wyrok, bądź przez innego przedsiębiorcę?”
- Rozstrzygnięcie tego zagadnienie będzie miało znaczenie nie tylko na gruncie postępowań w sprawie uznania postanowień wzorców umownych ze niedozwolone (które należą do właściwości Izby Cywilnej), lecz również na gruncie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów (właściwość Izby Pracy) pisze na swoim blogu radca prawny Michał Strzelecki. I dodaje, że analiza orzeczeń sędziów wyznaczonych do rozpoznania sprawy pozwala przypuszczać, że SN opowie się za zawężeniem podmiotowej granicy skuteczności wyroku do osoby pozwanego przedsiębiorcy. Więcej>>>
Czytaj: UOKiK uruchomił bazę wyroków dot. konkurencji i praw konsumentów>>>
Dominik Lubasz,Monika Namysłowska
Ustawa o prawach konsumenta. Komentarz>>>