Sąd pierwszej instancji uznał, że przesłanki art. 172 k.c. wymagane dla stwierdzenia zasiedzenia prawa własności nieruchomości zostały spełnione.
Stwierdził, że zasiedzeniu nie stało na przeszkodzie obciążenie gruntu prawem użytkowania wieczystego na rzecz osoby trzeciej, gdyż ograniczenie możliwości nabycia własności nieruchomości obciążonej użytkowaniem wieczystym w drodze zasiedzenia może nastąpić tylko na mocy przepisu szczególnego, a takiego brak.
Uznał, że w następstwie ustanowienia użytkowania wieczystego na podstawie czynności prawnej nie można przyznać szerszego zakresu ochrony. Wskazał, że skoro skutkiem zasiedzenia jest wygaśnięcie prawa własności to odpowiednio wygasa również prawo użytkowania wieczystego. Sąd Rejonowy stwierdził także, że wnioskodawcy byli posiadaczami samoistnymi w złej wierze, gdyż pozostawali w błędnym aczkolwiek usprawiedliwionym przekonaniu, że prawo do spornej części nieruchomości im przysługuje. Przyjął, jako początek biegu terminu zasiedzenia, pierwszą datę niewątpliwą, tj. objęcie całej nieruchomości w posiadanie przez A. D. na podstawie umowy dożywocia z 9 października 1978 r..
Sąd drugiej instancji dokonał odmiennej oceny prawnej. Odwołując się do postanowienia Sądu Najwyższego z 14 marca 2012 r., II CSK 127/11 i uchwały Sądu Najwyższego z 28 marca 2014 r., III CZP 8/14 stwierdził, że samoistny posiadacz nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste nie może nabyć przez zasiedzenie własności nieruchomości, tylko co najwyżej użytkowanie wieczyste.
Sygnatura akt III CZP 57/16
SN o zasiedzeniu gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste osobie trzeciej
Dzisiaj Sąd Najwyższy w składzie siedmiu sędziów podejmie uchwałę w sprawie samoistnych posiadaczy nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste osobie trzeciej. Czy mogą nabywać własność tej nieruchomości przez zasiedzenie?
