Ustawę o ratyfikacji Porozumienia Sejm przyjął jednogłośnie, poparło ją 438 posłów.
Porozumienie dotyczy zagadnień związanych z ochroną świadka koronnego wcześniej nieunormowanych w porozumieniach międzynarodowych, których Polska jest stroną. Reguluje ono m.in. zadania funkcjonariuszy w stosunku do osób chronionych, których strona przyjmująca nie może kwestionować.
Współpraca państw – sygnatariuszy porozumienia obejmować będzie takie aspekty, jak: zmiana miejsca pobytu i ochrona świadków, wymiana informacji, wsparcie administracyjne, techniczne i logistyczne, szkolenie służb zajmujących się ochroną świadków.
Każda ze stron porozumienia ma wyznaczyć krajowy punkt kontaktowy, którym będzie jednostka zajmująca się prowadzeniem programu ochrony świadka. Punkty te będą sporządzać w każdym indywidualnym przypadku, w oddzielnym dokumencie, uzgodnione warunki dla zmiany miejsca pobytu, wsparcia i ochrony świadków. W Polsce krajowym punktem kontaktowym będzie Komendant Główny Policji.
Porozumienie wprowadza możliwość posiadania przez funkcjonariuszy broni służbowej i niezbędnego wyposażenia podczas ochrony świadków na terytorium innych państw będących jego stronami. Określają m.in. procedury wwożenia broni, amunicji i wyposażenia na teren państwa obcego, a także zasady jej używania.
W celu wzmożonej ochrony funkcjonariuszy wprowadzona została możliwość ukrycia ich prawdziwej tożsamości.
W przypadku gdy uwzględnienie wniosku w ramach porozumienia, może zagrażać suwerenności lub bezpieczeństwu państwa - strony, może ono odmówić współpracy w całości lub części lub uzależnić jej podjęcie od spełnienia określonych warunków.
Porozumienie zostało podpisane w maju 2012 r. w Stirinie (Republika Czeska) przez przedstawicieli: Austrii, Bułgarii, Chorwacji, Czech, Węgier, Rumunii, Słowacji oraz Słowenii. Polska podpisała porozumienie w październiku 2012 r. (PAP)
akw/ bos/ jbr/