Rząd ratyfikuje konwencję o prawach osób niepełnosprawnych, ale po namyśle

Polska ratyfikuje Konwencję Narodów Zjednoczonych z 13 grudnia 2006 r. o prawach osób niepełnosprawnych, ale dopiero po solidnym przeanalizowaniu jej skutków prawnych, społecznych i ekonomicznych. W listopadzie tego roku rozpoczną się konsultacje międzyresortowe w tej sprawie.

W odpowiedzi na pytanie Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej poinformowało, że aktualnie prowadzona jest we współpracy ze wszystkimi właściwymi ministerstwami i instytucjami szczegółowa analiza zgodności ustawodawstwa krajowego z postanowieniami Konwencji. Przygotowane zostały opracowania dotyczące zasadniczej większości zawierających postanowienia materialne artykułów Konwencji. W listopadzie 2010 r. po weryfikacji i opracowaniu redakcyjnym, materiał zostanie poddany konsultacjom międzyresortowym, tak by na podstawie ich wyników mogła zostać wypracowana decyzja w sprawie ratyfikacji Konwencji. 
Autor stanowiska, sekretarz stanu Jarosław Duda podkreśla, że ratyfikowanie umowy międzynarodowej nie jest deklaracją czy gestem politycznym, oznacza natomiast podjęcie przez Polskę konkretnych zobowiązań międzynarodowych i na arenie krajowej. Z tego względu nie jest możliwe podjęcie decyzji w sprawie ratyfikacji Konwencji bez poznania skutków prawnych, społecznych i ekonomicznych, jakie ta decyzja pociągnie za sobą. Konieczne jest zatem uprzednie przeprowadzenie szczegółowych analiz i szerokich konsultacji.  Ministerstwo ponadto wskazuje, że ratyfikację musi poprzedzić dostosowanie ustawodawstwa polskiego i praktyki do postanowień umowy międzynarodowej tak, by Rząd RP miał pewność, że podjęte zobowiązanie będzie w pełni wykonane.
W swym piśmie sekretarz stanu również podkreślił, że apel wiceprzewodniczącej Komisji Europejskiej zachęcający do ratyfikacji Konwencji został w Polsce przyjęty z uwagą. Stwierdził jednak, że nie należy go odczytywać jako wezwania do niezwłocznego czysto formalnego ratyfikowania konwencji. Według wiceministra jest to przede wszystkim apel o możliwie szybkie zapewnienie pełnego wykonywania postanowień Konwencji przez państwa członkowskie Unii Europejskiej, tj. spowodowanie poprawy sytuacji osób niepełnosprawnych we wszystkich aspektach. Ratyfikowanie Konwencji jest aktem formalnym, z uwagi na specyfikę jej postanowień samo w sobie nie powoduje zmiany sytuacji prawnej osób niepełnosprawnych czy ich sytuacji praktycznej.