W poprzednią sobotę Kalisz jako jedyny z członków władz SLD nie otrzymał od delegatów konwencji krajowej partii wotum zaufania i stracił tym samym miejsce w zarządzie SLD. Tydzień wcześniej poseł uczestniczył w Kongresie Ruchu Poparcia Janusza Palikota. Po tych wydarzeniach pojawiły się spekulacje co do przyszłości Kalisza w SLD. Sam poseł podkreślał, że mimo utraty miejsca w zarządzie, nie zamierza odchodzić z partii. Napieralski zapowiedział w miniony czwartek, że w przyszłym tygodniu spotka się z Kaliszem i że ma dla niego ciekawą ofertę.
Fakty TVN podały w piątek, że Napieralski ma zaproponować Kaliszowi funkcję sędziego Trybunału Konstytucyjnego lub reprezentowanie SLD w sejmowej komisji konstytucyjnej. - W Trybunale powinny zasiadać osoby rekomendowane przez środowiska, profesorowie, znakomite autorytety prawne, wobec których nie ma żadnej wątpliwości, że będą uprawiały politykę czy będą próbowały podejmować decyzje w oparciu o programy wyborcze, o środowiska polityczne. Dlatego czynny polityk nie powinien zasiadać w Trybunale Konstytucyjnym - powiedział w sobotę Napieralski.
Na początku grudnia upływa kadencja czterech, spośród 15, sędziów TK, w prezesa Trybunału. Sędziego Trybunału wybiera Sejm na 9 lat. Sędzią Trybunału może być osoba, która posiada kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowiska sędziego Sądu Najwyższego lub Naczelnego Sądu Administracyjnego. Kandydatów na stanowisko sędziego TK przedstawia co najmniej 50 posłów lub Prezydium Sejmu.

Ryszard Kalisz ma 53 lata, jest adwokatem, poseł na Sejm IV, V i VI kadencji, były minister spraw wewnętrznych i administracji.
W 1978 wstąpił do PZPR, wcześniej działał w Socjalistycznym Związku Studentów Polskich. W 1980 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, odbył aplikację sądową (1981–1983), a następnie adwokacką (1984–1987). Przebywał także na stażu w Zurychu (1985). Od 1987 praktykował jako adwokat.
Od 1993 do 1996 był zastępcą przewodniczącego Trybunału Stanu, następnie przedstawicielem prezydenta w Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego. W latach 1997–2000 pełnił funkcję sekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta RP odpowiedzialnego za probelamtykę prawną, od 1998 do 2000 był p.o. szefa Kancelarii. W 2000 kierował kampanią wyborczą w walce o reelekcję Aleksandra Kwaśniewskiego. Od 2000 zasiadał w Radzie Bezpieczeństwa Narodowego.
W 1999 należał do grona członków-założycieli Sojuszu Lewicy Demokratycznej, został także wybrany do Zarządu Krajowego. W 2001 po raz pierwszy uzyskał mandat poselski z okręgu warszawskiego. Objął funkcję przewodniczącego Komisji Ustawodawczej. Przewodniczył także Polsko-Niemieckiej Grupie Parlamentarnej, a w 2003 był krótko członkiem komisji śledczej ds. tzw. afery Rywina (zastąpiła go w komisji Anita Błochowiak). W maju 2004 został powołany na stanowisko ministra spraw wewnętrznych i administracji w rządzie Marka Belki.
Był członkiem komitetu wyborczego Włodzimierza Cimoszewicza w wyborach prezydenckich w 2005. W wyborach parlamentarnych w 2005 ponownie został wybrany z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej (zdobywając największą liczbę głosów spośród wszystkich kandydatów SLD).
W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz trzeci uzyskał mandat poselski, kandydując z listy koalicji Lewica i Demokraci i otrzymując 37 623 głosy. 11 stycznia 2008 został wybrany na przewodniczącego Komisji śledczej do zbadania okoliczności śmierci Barbary Blidy. 22 kwietnia 2008 zasiadł w klubie Lewica (we wrześniu 2010 przemianowanym na klub SLD). Zasiadał w zarządzie krajowym SLD, utracił tę funkcję w październiku 2010, nie uzyskując wotum zaufania na partyjnej konwencji.