Rada Legislacyjna oceniła zmiany w kodeksie karnym, czyli rządową inicjatywę legislacyjną, ukierunkowaną na przeciwdziałanie udzielaniu pożyczek o charakterze lichwiarskim.
Projekt ustawy ma na celu podjęcie kompleksowych i skoordynowanych działań, zarówno na gruncie prawa karnego, jak i prawo cywilne, w celu zlikwidowania patologii udzielania pożyczek o charakterze lichwiarskim.
Zdaniem Rady Legislacyjnej projekt może godzić w swobodę działalności gospodarczej. Rada dostrzega jego możliwe implikacje gospodarcze, ale działalność, polegająca na nadużyciach, do których z pewnością zalicza się udzielanie lichwiarskich pożyczek, nie może korzystać z ochrony prawnej pod żadną postacią.
Ustawa ogranicza sumę zabezpieczenia roszczeń związanych z udzieleniem świadczenia pieniężnego. Ma być ona nie wyższa od kwoty udzielonego świadczenia, powiększonej o odsetki maksymalne „za okres, na jaki świadczenie udzielono, wydłużony o 6 miesięcy”. Powstaje tu pytanie, czy tego rodzaju ograniczenie – tak krótkim terminem po terminie zwrotu świadczenia – nie godzi w sposób nadmierny w sytuację wierzycieli, ponieważ dla okresu tych 6 miesięcy strony mogą zawarować odsetki maksymalne za opóźnienie wyższe od odsetek maksymalnych, a wówczas część roszczeń służących wierzycielom w związku z opóźnieniem nie będzie objęta zabezpieczeniem. To postawi ich w gorszej sytuacji niż wierzycieli świadczeń niepieniężnych.
Ponadto przemyślenia wymaga również zastosowanie w tej regulacji terminu 6 miesięcy w kontekście użycia w projektowanym art. 41a ust. 1 ustawy o kredycie konsumenckim terminu 12 miesięcy.