Skarga została złożona przez pełnomocnika osoby uznanej za winną podżegania do pomocnictwa w popełnieniu czynu zabronionego, przy czym podżeganie okazało się bezskuteczne, ponieważ osoba namawiana nie powzięła zamiaru udzielenia pomocy.
Zdaniem skarżącego art. 13 § 1 i art. 18 § 2 k.k. naruszają konstytucję, ponieważ penalizują zachowanie oceniane w skrajnie subiektywny sposób i nie posiadające obiektywnej i rzeczywistej szkodliwości społecznej, a zatem nie zasługujące na represję karną. Skarżący wywodzi stąd wniosek, że wspomniane przepisy Kodeksu karnego nie służą ochronie żadnych wartości konstytucyjnych, które uzasadniałyby stosowanie represji karnych.
Zarówno art. 13 § 1 i art. 18 § 2 k.k. są według skarżącego sprzeczne z regułami stanowienia prawa i wymogami określoności przepisów prawa karnego przez co godzą w zasady demokratycznego państwa prawa oraz gwarantowaną konstytucyjnie wolność człowieka, ponieważ narażają obywateli na bezzasadną represję karną.
Opracowanie: Daniel Wojtczak, RPE WK
Źródło: www.trybunal.gov.pl,