Orzeczenie przez sąd przepadku przedmiotów niestanowiących własności sprawców przestępstw i wykroczeń, będzie możliwe tylko po udowodnieniu, że ich właściciele lub posiadacze przewidywali, bądź mogli przewidzieć, iż posłużą one do popełnienia czynu niezgodnego z prawem.
W ramach zakończonego wczoraj 51. posiedzenia Sejmu odbyło się pierwsze czytanie senackiego projektu ustawy o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz ustawy – Kodeks wykroczeń (druk nr 1911).
Przyczyną podjęcia tej nowelizacji jest wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 28.10.2015 r., sygn. akt SK 59/13, zgodnie z którym została orzeczona niezgodność art. 70 ust. 1 ustawy z 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2017 r. poz. 783) z art. 42 ust. 1 w zw. z art. 2 oraz z art. 64 ust. 1 i 3 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP. Skutki tego orzeczenia wykroczyły poza wspomnianą ustawę, dotykając analogicznych regulacji w Kodeksie karnym i Kodeksie wykroczeń.
W obecnym stanie prawnym zgodnie przepisami k.k. i k.w. orzeczenie środka karnego polegającego na przepadku narzędzi lub innych przedmiotów, które posłużyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa lub wykroczenia, jest obligatoryjne.
Uwzględniając intencję wyroku TK proponowana zmiana będzie polegała na zobowiązaniu sądu orzekającego w danej sprawie, aby kierując się dowodami zebranymi w toku postępowania, rozstrzygnął o zasadności zarzutu wobec właściciela przedmiotu albo innego podmiotu uprawnionego, niebędącego sprawcą, iż przewidywał on, lub mógł przewidzieć, że należący do niego przedmiot posłuży do popełnienia przestępstwa lub wykroczenia. Zmiany te znajdą swoje odzwierciedlenie w dodanym do art. 44 k.k. § 7a, oraz dodanym do art. 30 k.w. § 2a.
Opracowanie: Daniel Wojtczak, RPE WKP
Źródło: www.sejm.gov.pl, stan z 10.11.2017 r.