Prof. Piotr Hofmański, rzecznik prasowy SN wyjaśnia, że  kwota 76.088 zł obejmowała analizę szczegółową, projekt oraz wdrożenie serwisu internetowego (koszt 37 tys. zł), a także koszt przeniesienia praw autorskich, opłaty licencyjne, migrację danych, udzielone gwarancje, dokumentację techniczną i użytkową, przeprowadzone szkolenia i nadzór autorski.

Należy także podkreślić, że zastosowanie przez administrację Sądu Najwyższego przy tym zamówieniu trybu zapytania o cenę, a nie przetargu, wynika z interpretacji przepisu art. 70 ustawy Prawo zamówień publicznych  ( Dz.U. 2010.113.759 ) przez specjalistów ds. zamówień publicznych Sądu Najwyższego. Według ich oceny zadanie polegające na modernizacji serwisu internetowego i intranetowego w aktualnej rzeczywistości rozwoju usług informatycznych posiada już dzisiaj cechy ”powszechności” i nie wymaga indywidualnego podejścia w znaczeniu usług o charakterze nietypowym. Kierując się tymi względami administracja SN uznała za prawidłowe zastosowanie procedury „zapytania o cenę”,  które nastąpiło z uwzględnieniem wartości zamówienia określonej dla tej procedury. Jednak w toku kontroli Urzędu Zamówień Publicznych, a później w wyniku opinii Krajowej Izby Odwoławczej okazało się, iż instytucje te mają inną ocenę tego zagadnienia, nie aprobując zastosowanej przez Sąd Najwyższy procedury. W ocenie administracji SN ta rozbieżność jednak nadal obraca się w sferze interpretacji przepisów i oceny merytorycznej stanu rozwoju przedmiotowych usług informatycznych.