Nagrodzona przez Fundację monografia Römische Rechtswahrheiten. Ein Gedankenexperiment (2007), będąca wynikiem wieloletnich studiów laureata, to opublikowana w renomowanym wydawnictwie niemieckim obszerna praca z zakresu historii i teorii prawa. Jej przedmiotem jest kryterium prawdy jako narzędzie kształtowania normy prawnej. - W sferze faktów powinniśmy używać pojęcia prawdy, natomiast w sferze norm prawda jest coraz bardziej dyskusyjna – twierdzi prof. Giaro. – W tradycji anglosaskiej jest większa tolerancja dla prawdy.
Argumenty prawdziwości (verum est) lub fałszu (falsum est) były częścią dyskursu jurysprudencji od starożytnego Rzymu aż po nowożytną doktrynę niemiecką. Dokonane na szerszą skalę w XIX stuleciu kodyfikacje przesunęły jednak ciężar tworzenia prawa z nauki na ustawodawstwo. Ponieważ ustawodawca „rozkazuje, a nie dyskutuje”, kryterium prawdy prawniczej stanęło pod znakiem zapytania. Prof. Giaro podejmuje to pytanie w ramach szerokiej analizy źródeł antycznych i późniejszej europejskiej tradycji prawnej, posługując się metodą eksperymentu myślowego. Mimo że eksperyment rozumiany dosłownie jest w naukach prawnych niedopuszczalny, analiza materiałów historycznych umożliwia odpowiedź na pytanie, czy stosowanie kryterium prawdy ułatwia czy utrudnia dyskurs prawniczy.
W dyskursie epoki przed powstaniem kodeksów prawda normatywna, składająca się z wielu sądów wartościujących, była wyrażeniem „bilansującym”, które umożliwiało całościową akceptację udanych sądów dogmatyki prawniczej. Stosowanie niezróżnicowanego pojęcia prawdy zmniejszało jednak precyzję komunikacji i, w ślad za tym, sprawność działania dogmatyki prawniczej. Laureat wykazuje, że we współczesnej dogmatyce prawa niecelowe jest poszukiwanie prawdy w jej rozumieniu przyjętym przez nauki empiryczne. Z drugiej strony zauważa, że prawoznawstwo - jako nauka o odmiennym statusie poznawczym - bez postulatu poszukiwania prawdy straciłaby sens.