Trybunał Konstytucyjny wydał 7 marca 2007 r wyrok w sprawie zainicjowanej przez Rzecznika Praw Obywatelskich, w którym uznał, że art. 559 kodeksu postępowania cywilnego w związku z art. 545 § 1 i 2 k.p.c. w zakresie, w jakim nie przyznaje osobie ubezwłasnowolnionej uprawnienia do zgłoszenia wniosku o wszczęcie postępowania o uchylenie lub zmianę ubezwłasnowolnienia, jest niezgodny z art. 30 i art. 31 Konstytucji RP. Na skutek wyroku Trybunału ustawodawca zdecydował się dokonać nowelizacji k.p.c. i wprowadził art. 559 § 3 k.p.c. Jednak zgodnie z art. 6 ustawy, w sprawach o ubezwłasnowolnienie wszczętych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, do czasu zakończenia postępowania w drugiej instancji, stosuje się przepisy dotychczasowe.
S. Kędzior złożył 4 października 2007 r skargę do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu. Podniósł w niej (nie wskazując konkretnych przepisów Konwencji), że został umieszczony w Domu Pomocy Społecznej w R.R. wbrew swojej woli i nie ma możliwości zmiany tej decyzji od 2002 roku. Ponadto skarży się na decyzje sądów, które jego zdaniem ignorują jego argumentację dotyczącą badań psychiatrycznych, uniemożliwiając tym samym możliwość mieszkania ze swoją matką.
W związku ze sprawą Kędzior przeciwko Polsce Europejski Trybunał Praw Człowieka skierował do Rządu RP pytania, dotyczące m.in. tego, czy w sprawie istniała możliwość skorzystania przez skarżącego ze skutecznej procedury, w której można by było zakwestionować legalność umieszczenia go w domu opieki społecznej oraz potrzebę kontynuowania pobytu. Trybunał zmierza także do ustalenia, czy w tej sprawie respektowane było prawo dostępu do sądu oraz czy nie doszło do naruszenia prawa do ochrony życia prywatnego i rodzinnego w rozumieniu art. 8 Konwencji.
Więcej w Biuletynie Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka grudzień 2009 r.