Ograniczenie zakresu wyjątku od zakazu orzekania na niekorzyść oskarżonego

Do pierwszego czytania na posiedzeniu Sejmu skierowany został 18 grudnia 2009 r. senacki projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego. Nowelizacja ta ma za zadanie wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28 kwietnia 2009 r.

Trybunał Konstytucyjny orzekł (sygn. akt P 22/07) o niezgodności z Konstytucją RP art. 434 § 3 i art. 443 zdanie pierwsze in fine k.p.k. w zakresie, w jakim dopuszczają możliwość orzeczenia na niekorzyść oskarżonego w sytuacji zaskarżenia wyroku, wydanego z zastosowaniem art. 387 k.p.k., wyłącznie na korzyść oskarżonego w oparciu o zarzuty nieobjęte porozumieniem karnoprocesowym zawartym w trybie art. 387 k.p.k.
Zmiana art. 434 § 3 k.p.k. .ma ograniczyć zakres wyjątku od zakazu orzekania na niekorzyść oskarżonego tylko do sytuacji, gdy we wniesionym na jego korzyść środku odwoławczym zaskarżone zostanie rozstrzygnięcie co do winy lub co do kary lub środka karnego, co do których oskarżony porozumiał się uprzednio z drugą stroną postępowania karnego. W pozostałych sytuacjach, jeżeli środek odwoławczy został wniesiony tylko na korzyść oskarżonego, sąd będzie związany zakazem reformationis in peius. Konsekwencją tej zmiany jest też proponowana zmiana art. 443 k.p.k.