Poprawki zostały uchwalone  po wyroku TRybunału Konstytucyjnego. Kontroli zgodności z ustawą zasadniczą poddany został art. 114 ust. 1 pkt 2 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji dotyczący przyznawania ekwiwalentu pieniężnego. Zaskarżony przepis ograniczał uzyskanie ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i urlop dodatkowy oraz niewykorzystany czas wolny od służby, do okresu ostatnich 3 lat kalendarzowych poprzedzających zwolnienie ze służby.
Trybunał Konstytucyjny uznał, że przepis w części obejmującej słowa „nie więcej jednak niż za ostatnie 3 lata kalendarzowe” jest niezgodny z art. 66 ust. 2 w związku z art. 2 Konstytucji.
Zdaniem Trybunału prawo do ekwiwalentu za niewykorzystany urlop lub czas wolny od służby jest prawem majątkowym policjanta, którego ograniczenie musi odpowiadać wymogom Konstytucji. Prawo do corocznego płatnego urlopu jest gwarantowane i nie może być arbitralnie ograniczone również w odniesieniu do rekompensaty pieniężnej za urlop niewykorzystany lub za czas wolny od pracy (w przypadku zaś policjantów – służby).

Ustawa dostosowuje zatem przepisy do wyroku Trybunału Konstytucyjnego oraz wprowadza analogiczne regulacje do przepisów innych ustaw pragmatycznych, których wyrok nie obejmował, a które zdaniem projektodawców powinny być zmienione dla zapewnienia pełnej spójności systemu prawa.
Nowelizacja znosi także ograniczenia prawa do ekwiwalentu pieniężnego ze względu na określone przyczyny zwolnienia ze służby. Zmiany dotyczą: funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Biura Ochrony Rządu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego.
Proponowane zmiany w wymienionych wyżej przepisach są pożądane, ponieważ odnoszą się do takiego samego czasowego ograniczenia w zakresie prawa do ekwiwalentu, jak ograniczenie zawarte w art. 114 ust. 1 pkt 2 ustawy o Policji i w razie ich zaskarżenia byłyby uznane przez Trybunał Konstytucyjny za niekonstytucyjne.