Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 25 lutego 2010 r. (sygn. akt II FSK 1628/08) odniósł się do kwestii przekazania środków
trwałych kontrahentom celem wykonania zawartej pomiędzy stronami umowy.
Sąd rozstrzygał sprawę, która dotyczyła zawarcia przez podatnika umów o współpracę z kontrahentami. Kontrahenci zobowiązani byli do wykonywania określonych usług na rzecz podatnika. W celu umożliwienia sprawniejszej realizacji usług, podatnik udostępnił swoim kontrahentom środki trwałe (maszyny produkcyjne). Za udostępnienie maszyn nie była pobierana dodatkowa zapłata.
Spółka zaliczała odpisy amortyzacyjne od udostępnionych środków trwałych do kosztów uzyskania przychodów. Taka praktyka została zakwestionowana przez organy podatkowe, które stwierdziły, iż sytuacja takiego przekazania nie stanowi wykorzystywania na potrzeby własnej działalności gospodarczej, ani też oddania do użytkowania na podstawie umowy najmu, dzierżawy czy leasingu. W efekcie, organy uznały, iż podatnik nie miał prawa do zaliczania odpisów amortyzacyjnych od tych środków trwałych do kosztów podatkowych.
W efekcie postępowań odwoławczych sprawa trafiła do Naczelnego Sądu Administracyjnego. NSA podzielił stanowisko organów podatkowych. Sąd potwierdził, że jedynie używanie środków trwałych na potrzeby własnej działalności gospodarczej albo oddanie ich do użytkowania w wykonaniu jednej ze wskazanych w przepisie umów uprawnia podatnika do zaliczania odpisów amortyzacyjnych od tych środków do kosztów uzyskania przychodów.
Pierwszy sposób wykorzystywania powinien być, zdaniem Sądu, rozumiany jako fizyczne wykorzystywanie danego środka trwałego. Z kolei możliwość określona w sytuacji drugiej dotyczy jedynie jednej z trzech wymienionych umów.
W efekcie, NSA uznał, iż sytuacja oddania środków trwałych kontrahentom na bazie umów współpracy nie uprawnia podatnika do zaliczania odpisów amortyzacyjnych od tych środków do kosztów podatkowych.

Konsekwencje orzeczenia
W ocenie ekspertów KPMG, wyrok ten  może stanowić podstawę dla przyjęcia przez organy podatkowe niekorzystnej dla podatników wykładni przepisów, co rodzi ryzyko kwestionowania zaliczaniam we wskazanej sytuacji odpisów amortyzacyjnych do kosztów podatkowych. W szczególności może to dotyczyć wszelkich porozumień o współpracy, na mocy których firmy udostępniają nieodpłatnie narzędzia (np. formy) kontrahentom celem realizacji ich zleceń.

Źródło: KPMG TaxAlert