Ograniczenie z 33 do 14 dni wypłacania przez pracodawcą wynagrodzenia za czas choroby oraz zmiany zasad zatrudniania w mikroprzedsiębiorstwach i przez osoby prywatne - oto wybrane propozycje MG zmian w prawie pracy w ramach „Pakietu na rzecz rozwoju przedsiębiorczości”.  - Proponowane przez nas zmiany w kodeksie pracy mają ograniczyć szarą strefę w Polsce. Ich celem jest nie tylko poprawa warunków prowadzenia działalności gospodarczej, ale także ochrona pracowników – powiedział wiceminister gospodarki Adam Szejnfeld podczas konferencji prasowej poświęconej propozycjom zmian w kodeksie pracy w ramach pakietu na rzecz rozwoju przedsiębiorczości.

Sekretarz Stanu w MG przedstawił zmiany przepisów KP, dotyczące m.in. zatrudnienia pracowników przez osoby prywatne. – Chcemy znieść przepisy regulujące limity godzin nadliczbowych, a także obligujące do przyjęcia pracownika po urlopie wychowawczym – podkreślił. - Utrudniają one bowiem legalne zatrudnianie pracowników, np. pomocy domowej, przez osoby prywatne – dodał.  Zapewnił, że zmiany w KP nie uderzą w zatrudnianie kobiet w ciąży. - Wprowadzimy możliwość rozwiązania umowy z kobietą w ciąży przez osobę nie prowadzącą działalności gospodarczej, ale za odszkodowaniem – powiedział. Tym samym zdementował informacje o planowanych zmianach w przepisach, uderzających w tę grupę pracowników. Wiceminister Szejnfeld wymienił również zmiany, proponowane w przepisach dotyczących mikroprzedsiębiorstw. – Najważniejsze z nich to zniesienie obowiązku powiadamiania związków zawodowych o zamiarze wypowiedzenia umowy o pracę i zasięganie ich opinii w tej sprawie oraz możliwość przywrócenia stosunku pracy przez sąd po rozwiązaniu umowy – powiedział. – Zniesiemy także obowiązek przywrócenia do pracy osób tymczasowo aresztowanych lub na urlopie bezpłatnym - dodał.

Spośród nowych przepisów skierowanych do wszystkich przedsiębiorców, najważniejszy zdaniem wiceministra dotyczy ograniczenia z 33 do 14 dni okresu wypłacania przez pracodawcę wynagrodzenia za czas choroby. – W dłuższej perspektywie chcemy całkowicie odciążyć przedsiębiorców od wypłacania pensji w czasie choroby. Nie powinno bowiem być tak, że ZUS pobiera składkę ubezpieczeniową, a pracodawca wypłaca wynagrodzenie. Jest to postulat od wielu lat podnoszony przez przedsiębiorców, chcemy doprowadzić do jego zrealizowania – zaznaczył.

Uzgodniony w ramach grupy międzyresortowej - w składzie: Ministerstwo Finansów i Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej - projekt Ministerstwa Gospodarki zmian Kodeksu pracy i ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy zawiera następujące propozycje:

I. Zmiany dotyczące wszystkich pracodawców:

1. Wprowadzenie doktryny stanowiącej, iż to wola stron powinna w pierwszej kolejności decydować o tym, czy w danym przypadku mamy do czynienia z umową o pracę, z umową cywilnoprawną, czy też ze świadczeniem usług w ramach działalności gospodarczej.
2. Ograniczenie z 33 do 14 dni wypłacania przez pracodawcę wynagrodzenia za czas choroby pracownika.
3. Przyznanie rodzinie prawa do odprawy pośmiertnej także w przypadku, gdy śmierć następuje w czasie pierwszych trzech miesięcy pobierania świadczenia rehabilitacyjnego po ustaniu zatrudnienia.
4. Wprowadzenie zmiany stanowiącej, iż wniesienie powództwa, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIP powinno mieć miejsce tylko w przypadku, gdy umowa łącząca strony, wbrew woli strony - nie jest umową o pracę i osoba zainteresowana wyraża zgodę na wniesienie powództwa o ustalenie istnienia stosunku pracy. Obecnie PIP ma prawo wnoszenia bez zgody zainteresowanej osoby powództw o ustalenie istnienia stosunku pracy, jeżeli łączący strony stosunek prawny, wbrew zawartej między nimi umowie, ma cechy stosunku pracy.

II. Zmiany dotyczące pracodawcy zatrudniającego mniej niż 10 pracowników i pracodawcy będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej:

5. Zniesienie obowiązku stosowania niektórych przepisów Kodeksu pracy u pracodawcy zatrudniającego mniej niż 10 pracowników, i u pracodawcy będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej w tym:
- obowiązku powiadamiania związków zawodowych o zamiarze wypowiedzenia umowy o pracę,
- możliwości przywrócenia stosunku pracy przez sąd po rozwiązaniu umowy o pracę (możliwe zostaje jedynie odszkodowanie),
- konieczności zasięgnięcia przez pracodawcę opinii związku zawodowego odnośnie rozwiązania umowy o pracę,
- wygasania umowy o pracę w przypadku tymczasowego aresztowania pracownika,
- zniesienie możliwości powrotu pracownika do pracy po okresie bezpłatnego urlopu (z woli pracownika),
- obowiązku tworzenia regulaminów wynagradzania i stosowania układów zbiorowych pracy,
6. Wprowadzenie obowiązku wypłaty z góry wynagrodzenia za okres wypowiedzenia umowy o prace oraz wypłaty odszkodowania w przypadku rozwiązania umowy o pracę (określono wysokość tego odszkodowania, w zależności od rodzaju umowy o pracę i trybu jej rozwiązania).
7. Wprowadzenie możliwości wypowiedzenia umowy o prace pracownikowi znajdującemu się w okresie przedemerytalnym. Przysługuje mu w takim przypadku odszkodowanie w kwocie zależnej od jego stażu pracy u danego pracodawcy:
– jednomiesięczne wynagrodzenie - za każdy rok pracy (do 5 lat),
– sześciomiesięczne wynagrodzenie jeśli był zatrudniony dłużej niż 5 lat,
– dziewięciomiesięczne wynagrodzenie jeśli był zatrudniony dłużej niż 10 lat,
– dwunastomiesięczne wynagrodzenie jeśli był zatrudniony dłużej niż 15 lat.

III. Zmiany dotyczące tylko pracodawcy będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej:

8. Zniesienie obowiązków stosowania niektórych przepisów Kodeksu pracy u pracodawcy będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej dotyczących:
- przepisów regulujących limity godzin nadliczbowych,
- przepisów regulujących tworzenie planów urlopów,
- przepisów o powrocie pracownika z urlopu wychowawczego.
9. Wprowadzenie możliwości wypowiedzenia umowy o prace pracownicom w ciąży i na urlopach macierzyńskich zatrudnionych na czas nie określony u osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej z jednoczesnym uprawnieniem do otrzymania odszkodowania w wysokości wynagrodzenia:
– za czas do dnia porodu,
– za czas do końca urlopu macierzyńskiego,
Nie mnie jednak, niż za 3 miesiące.

(Źródło: KW/MG)