Projekt dyrektywy jest polsko-hiszpańską inicjatywą.
Podstawowym celem tego instrumentu jest zwalczanie zagrożenia popełnienia przestępstwa. Projekt przewiduje zgodę na przekazanie nakazów ochrony wystawionych w jednym państwie do drugiego bez względu na to czy środki ochronne orzekane są w ramach procedury karnej czy administracyjnej. Systemy państw różnią się istotnie i pewne środki które np. w Polsce może orzekać sąd rodzinny w innym państwie wykonuje policja a w innym kurator sądowy.Jak informuje polskie Ministerstwo Sprawiedliwości, inicjatywa zmierza do wzmocnienia ochrony ofiar przed próbami ponownych działań ze strony osób stwarzających zagrożenie, na wypadek ich przemieszczenia się do innego kraju członkowskiego UE, w ślad za ofiarą. Zapewnienie bezpieczeństwa ofierze wynikać ma z orzeczonych wobec osoby stwarzającej zagrożenie środków ochrony w postaci zakazów lub obowiązków określonego zachowania (takich jak np. zakazu kontaktowania się z osobą chronioną, obowiązku pozostania w określonym miejscu, zakazu wstępu do określonych miejsc, miejscowości lub obszarów oraz ograniczenia związanego z opuszczeniem kraju) oraz przeniesienia stosowania tych środków do innego państwa członkowskiego UE, w wypadku zmiany miejsca pobytu przez ofiarę. Środki ochrony mają zabezpieczyć ofiarę przed działaniami sprawców, które stanowić mogą zagrożenie dla jej życia, integralności fizycznej i psychicznej, wolności osobistej i seksualnej.
Nowatorskość projektu polega na wzmocnieniu praw ofiar poprzez zapewnienie im możliwości swobodnego przemieszczania się na terytorium UE, przy jednoczesnym zagwarantowaniu korzystania w innym państwie członkowskim z ochrony prawnej wynikającej ze środków ochrony orzeczonych w państwie dotychczasowego jej pobytu.
Inicjowanie postępowania w przedmiocie wydania ENO będzie uzależnione od wniosku osoby chronionej, zarówno, gdy zamierza ona zmienić miejsce pobytu, jak również gdy już przeniosła się do innego państwa członkowskiego UE.