Nowe rozporządzenie ma na celu ujednolicenie przepisów kolizyjnych w zakresie prawa właściwego dla zobowiązań umownych. Regulacja opiera się na rozwiązaniach wypracowanych w Konwencji rzymskiej, dlatego przepisy obu aktów są w dużej części zbieżne, jednakże w paru kwestiach rozporządzenie wykazuje istotne różnice. Część zmian ma charakter czysto formalny, wynikający z różnic w charakterze prawnym Konwencji i rozporządzenia. W zakresie merytorycznym zmiany mają na celu dostosowanie treści rozporządzenia do zakresu obowiązywania rozporządzeń „Bruksela I” oraz „Rzym II”, które będą stanowić nierozłączną całość, określającą przepisy prawa prywatnego międzynarodowego w dziedzinie zobowiązań umownych i pozaumownych w sprawach cywilnych i handlowych na poziomie wspólnotowym.
Rozporządzenie to wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich zgodnie z przepisami TWE.