W 2010 r. na rzecz rządu Księstwa Monako dokonano w Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (WIPO) międzynarodowej rejestracji obejmującej obszar Unii Europejskiej. Rejestracja ta, dotycząca słownego znaku towarowego MONACO, została notyfikowana Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (OHIM) w celu rozpatrzenia możliwości udzielenia żądanej ochrony.
Czytaj: ETS: zakaz naruszania prawa do znaku towarowego działa w całej UE>>>
W 2013 r. OHIM odmówił udzielenia ochrony powyższemu znakowi w Unii dla niektórych ze zgłoszonych towarów i usług (chodziło o magnetyczne nośniki danych, wyroby z papieru i kartonu nieujęte w innych klasach, druki, fotografie, transport, organizowanie podróży, rozrywka, działalność sportowa i tymczasowe zakwaterowanie). OHIM uzasadnił odmowę tym, że omawiany znak ma charakter opisowy, ponieważ określenie "monaco" wskazuje obszar o tej samej nazwie i w związku z tym może zostać zrozumiane w którymkolwiek z urzędowych języków Unii jako wskazanie geograficznego pochodzenia lub przeznaczenia rozpatrywanych towarów i usług. OHIM stwierdził ponadto, że sporny znak jest w sposób wyraźny pozbawiony charakteru odróżniającego. Les Marques de l’État de Monaco (MEM), spółka akcyjna prawa monakijskiego, która wstąpiła w prawa rządu Księstwa Monako jako właściciela znaku, zaskarżyła decyzję OHIM przed Sądem Unii Europejskiej, domagając się stwierdzenia jej nieważności.
W ogłoszonym w czwartek wyroku Sąd oddalił tę skargę i utrzymał w mocy decyzję OHIM.
Sąd przypomniał na wstępie, że na podstawie rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, z ochrony przysługującej wspólnotowemu znakowi może skorzystać każda osoba prawna, w tym podmiot prawa publicznego. Powyższe odnosi się zatem w sposób oczywisty do spółek mających siedzibę na terytorium państwa niebędącego członkiem Unii, ale również do samego państwa trzeciego, ponieważ w rozumieniu prawa Unii jest ono osobą prawną prawa publicznego. Wynika stąd, że w przypadku, gdy państwo monakijskie występuje z wnioskiem, którego celem jest wskazanie Unii przy dokonywaniu międzynarodowej rejestracji spornego znaku, to jest ono także objęte zakresem stosowania prawa Unii i w konsekwencji może spotkać się z podniesieniem wobec niego jednej z bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji. Inaczej mówiąc, Księstwo Monako w sposób dobrowolny próbuje skorzystać z możliwości zastosowania prawa Unii, a zatem podlega jego przepisom, nie mogąc powoływać się na nadrzędne względy uzasadniające jego prawa do znaku towarowego MONACO.
ID produktu: 40154876 Rok wydania: 2010
Autor: Jakub Kępiński
Tytuł: Wzór przemysłowy i jego ochrona w prawie polskim i wspólnotowym
Ponadto Sąd zauważył, że określenie "monaco" odpowiada nazwie księstwa, które jest znane na całym świecie, choćby ze względu na powszechną znajomość rodziny książęcej, organizację samochodowych wyścigów Grand Prix Formuły 1 i festiwalu cyrkowego. Jeszcze większą znajomością Księstwo Monako cieszy się wśród obywateli Unii, głównie ze względu na fakt, że graniczy ono z jednym z państw członkowskich, a mianowicie z Francją, że jest położone w pobliżu innego państwa członkowskiego, a mianowicie Włoch, i że w tym państwie trzecim obowiązuje ta sama waluta co w 19 z 28 państw członkowskich, czyli euro. Nie ma wątpliwości, że określenie "monaco" będzie przywoływało na myśl, niezależnie od przynależności językowej właściwego kręgu odbiorców, obszar geograficzny o tej samej nazwie. Sąd wskazał ponadto, ze OHIM prawidłowo określił właściwy krąg odbiorców (wskazując obywateli Unii) i prawidłowo przypisał tym odbiorcom, w zależności od rozpatrywanych towarów i usług, przeciętny albo podwyższony stopień uwagi.
W ocenie Sądu równie słusznie OHIM stwierdził, że określenie "monaco" może służyć w obrocie jako wskazanie geograficznego pochodzenia lub przeznaczenia towarów albo miejsca świadczenia usług, a w konsekwencji znak ten wykazuje dla rozpatrywanych towarów i usług charakter opisowy. Ponadto, jako że opisowy znak towarowy jest bezwzględnie pozbawiony charakteru odróżniającego, Sąd stwierdził brak charakteru odróżniającego znaku towarowego MONACO.
Tak wynika z wyroku Trybunału Sprawiedliwości z 15 stycznia 2015 r. w sprawie T-197/13 Marques de l'État de Monaco przeciwko OHIM.
Źródło: curia.europa.eu