W przedmiotowej sprawie Bundesgerichtshof (sąd federalny, Niemcy) rozpoznaje obecnie spory dotyczące godziwej rekompensaty za zwielokrotnianie chronionych utworów za pomocą szeregu urządzeń, między innymi drukarki i komputera osobistego, głównie w przypadku gdy urządzenia te są ze sobą połączone.

Uznając, że rozstrzygnięcie skarg jest uzależnione od wykładni dyrektywy 2001/29 Bundesgerichtshof postanowił zawiesić postępowania i zwrócić się do Trybunału z, miedzy innymi, następującymi pytaniami prejudycjalnymi:

- Czy zwielokrotnianie za pomocą drukarek stanowi zwielokrotnianie przy użyciu dowolnej techniki fotograficznej lub innego procesu przynoszącego podobny skutek w rozumieniu art. 5 ust. 2 lit. a) dyrektywy?

- Czy wymogi dyrektywy 2001/29 co do godziwej rekompensaty za wyjątki albo ograniczenia w odniesieniu do prawa do zwielokrotniania zgodnie z art. 5 ust. 2 i 3 tej dyrektywy mogą zostać, z uwzględnieniem zasady równego traktowania zawartej w art. 20 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, spełnione również wówczas, gdy to nie producenci, importerzy lub dostawcy drukarek, lecz producenci, importerzy lub dostawcy innego urządzenia albo szeregu innych urządzeń, składających się na zdatny do podjęcia odpowiedniego zwielokrotniania zespół urządzeń, są podmiotami zobowiązanymi do zapłaty odpowiedniego wynagrodzenia?

- Czy sama możliwość wykorzystania zabezpieczeń technicznych zgodnie z art. 6 dyrektywy powoduje wyłączenie warunku godziwej rekompensaty w rozumieniu art. 5 ust. 2 lit. b) dyrektywy?

- Czy warunek [art. 5 ust. 2 lit. a) i b) dyrektywy 2001/29] oraz możliwość (motyw 36 dyrektywy) godziwej rekompensaty ustają, jeżeli podmiot praw autorskich zgodził się wyraźnie lub w sposób dorozumiany na zwielokrotnianie swoich utworów?”.

W ogłoszonym wyroku Trybunał udzielił odpowiedzi, że pojęcie zwielokrotniania przy użyciu dowolnej techniki fotograficznej lub innego procesu przynoszącego podobny skutek obejmuje zwielokrotnienie dokonane za pomocą drukarki i komputera osobistego, w przypadku gdy urządzenia te są ze sobą połączone. W takim przypadku państwa członkowskie są uprawnione do ustanowienia systemu, w ramach którego godziwa rekompensata jest uiszczana przez osoby, które dysponują urządzeniem wykorzystywanym w sposób niesamodzielny w jednolitym procesie zwielokrotnienia utworu lub innego przedmiotu objętego ochroną na danym nośniku, ponieważ mają one możliwość przeniesienia kosztów opłaty na swoich klientów, przy czym całkowita kwota godziwej rekompensaty należnej jako wynagrodzenie szkody poniesionej przez autora w wyniku takiego jednolitego procesu nie może co do zasady różnić się od rekompensaty ustalonej za zwielokrotnienie dokonane przy użyciu jednego tylko urządzenia.

Ponadto Trybunał stwierdził, że ewentualny akt wyrażenia zgody przez podmiot praw autorskich na zwielokrotnienie jego utworu lub innego przedmiotu objętego ochroną nie ma żadnego wpływu na godziwą rekompensatę.

Trybunał wyjaśnił również, że niezastosowanie środków technologicznych przeznaczonych do powstrzymania lub ograniczenia nieuprawnionego zwielokrotniania nie może spowodować utraty roszczenia o godziwą rekompensatę z tytułu kopii na użytek prywatny. Zastosowanie takich środków przez podmioty praw autorskich ma bowiem charakter dobrowolny. Niemniej jednak dane państwo członkowskie może uzależnić konkretną wysokość rekompensaty od zastosowania - lub nie - takich środków technologicznych, tak aby podmioty praw autorskich faktycznie zostały zachęcone do ich wprowadzenia i w ten sposób przyczyniły się w sposób dobrowolny do prawidłowego stosowania wyjątku dotyczącego kopii na użytek prywatny.

Tak wynika z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 27 czerwca 2013 r. w sprawach połączonych od C-457/11 do C-460/11 Verwertungsgesellschaft Wort (VG Wort) przeciwko Kyocera, Epson Deutschland GmbH, Xerox GmbH, Canon Deutschland GmbH oraz Fujitsu Technology Solutions GmbH, Hewlett-Packard GmbH przeciwko VG Wort.

Źródło: www.curia.europa.eu,