W przedmiotowej sprawie, Nintendo, producent gier wideo oraz konsoli służących do ich wykorzystania konfiguruje obie kategorie produktów w ten sposób, że muszą one wzajemnie rozpoznać się w drodze wymiany zaszyfrowanych informacji w celu umożliwienia skorzystania z gier przy pomocy konsoli. Deklarowaną intencją jest zapewnienie, iż na przedmiotowych konsolach będą wyłącznie wykorzystywane gry wytwarzane przez producenta, bądź, na które udzielił licencji, a w konsekwencji powstrzymanie korzystania przy pomocy konsoli z nielegalnych kopii gier objętych ochroną.

PC Box prowadzi sprzedaż urządzeń, które umożliwiają korzystanie przy pomocy tych konsoli z innych gier, w tym z gier niebędących kopiami gier wytwarzanych przez producenta konsoli bądź gier, które nie otrzymały jego zezwolenia.

Nintendo uważa, że podstawowym celem urządzeń spółki PC Box jest obchodzenie technologicznych środków zabezpieczenia w jego grach. Zdaniem PC Box Nintendo pragnie powstrzymać korzystanie z niezależnego oprogramowania, które nie stanowi nielegalnej kopii gier wideo, lecz służy umożliwieniu odtwarzania na konsolach plików w formacie MP3, filmów i wideo.

W tych okolicznościach faktycznych Tribunale di Milano (sąd w Mediolanie, Włochy) zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości z wnioskiem o określenie zasięgu ochrony prawnej, na podstawie dyrektywy nr 2001/29/WE sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym, w celu zwalczania obchodzenia technologicznych środków zabezpieczenia w konsolach do gier wideo.

W ogłoszonym wyroku Trybunał przypomniał, że gry wideo stanowią złożony materiał obejmujący nie tylko program komputerowy, ale także elementy graficzne i dźwiękowe, które mają samoistnie charakter twórczy. Oryginalne programy komputerowe są chronione prawem autorskim, do którego odnosi się powyższa dyrektywa, gdyż są wyrazem własnej twórczości ich autora.

Dyrektywa nr 2001/29/WE zobowiązuje państwa członkowskie do ustanowienia stosownej ochrony prawnej przed obchodzeniem wszelkich skutecznych „środków technologicznych” przeznaczonych do powstrzymania lub ograniczenia nieautoryzowanych czynności zwielokrotniania, publicznego udostępniania utworów, podawania ich do publicznej wiadomości oraz ich rozpowszechniania. Dyrektywa ma na celu ochronę podmiotu praw autorskich wyłącznie przed działaniami, w przypadku których wymagana jest jego zgoda.

Trybunał podkreślił w szczególności, że zgodnie z głównym celem dyrektywy, pojęcie skutecznych środków technologicznych należy rozumieć szeroko jako obejmujące także zastosowanie kodu dostępu lub mechanizmu zabezpieczenia. W konsekwencji środki technologiczne, które zostały wbudowane w fizyczne nośniki gier wideo i w konsolach i które wymagają wzajemnej interakcji mieszczą się w pojęciu skutecznych środków technologicznych w rozumieniu dyrektywy, ponieważ ich celem jest powstrzymanie lub ograniczenie działań naruszających prawa podmiotu praw autorskich.

Trybunał stwierdził następnie, że ochrona prawna przysługuje wyłącznie środkom technologicznym, których celem jest powstrzymanie lub wyeliminowanie nieautoryzowanych czynności zwielokrotniania, publicznego udostępniania utworów i podawania ich do publicznej wiadomości czy też rozpowszechniania utworów, w przypadku których wymagana jest zgoda podmiotu praw autorskich. Powyższa ochrona prawna musi szanować zasadę proporcjonalności i nie powinna zabraniać urządzeń lub działań, których istotne z handlowego punktu widzenia cel i wykorzystanie są inne niż obchodzenie zabezpieczenia technicznego w niedozwolonych celach.

Trybunał podkreślił, że oceny zakresu ochrony prawnej środków technologicznych nie można opierać na przeznaczeniu konsoli zamierzonym przez podmiot praw autorskich, lecz należy raczej rozpatrywać cel urządzeń wykorzystywanych do obchodzenia środków zabezpieczenia z uwzględnieniem, stosownie do okoliczności danego przypadku, sposobu, w jaki urządzenia te są faktycznie używane przez osoby trzecie.

Trybunał zachęcił zatem sąd krajowy do zbadania, czy inne skuteczne środki zabezpieczenia mogłyby, wciąż zapewniając porównywalny poziom ochrony praw podmiotu praw autorskich , stanowić mniejszą ingerencję w działania osób trzecich lub ustanawiać mniej ograniczeń dla owych działań. W tym celu sąd krajowy powinien wziąć pod uwagę koszty związane z różnymi rodzajami środków technologicznych, aspekty techniczne i praktyczne ich wprowadzenia oraz rezultaty porównania skuteczności tych różnych rodzajów środków technologicznych w zakresie ochrony praw podmiotu praw autorskich, z zaznaczeniem jednak, że ta skuteczność nie musi być bezwzględna.

Sąd krajowy może także rozważyć, czy urządzenia PC Box są często używane do odtwarzania nielegalnych kopii gier Nintendo na konsolach Nintendo lub czy, przeciwnie, są one używane zwykle raczej do celów, które nie naruszają praw autorskich.

Tak wynika z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 23 stycznia 2014 r. w sprawie C-355/12 Nintendo i in.przeciwko PC Box Srl i in.

Źródło: www.eur-lex.europa.eu,