Członkowie Parlamentu Europejskiego korzystają z ochrony. Na mocy przyznanego im immunitetu nie można prowadzić dochodzenia, postępowania sądowego, ani też ich zatrzymywać z powodu ich opinii lub stanowiska zajętego przez nich w głosowaniu w czasie wykonywania przez nich obowiązków służbowych. Gdy przeciwko posłowi do Parlamentu Europejskiego wszczęto postępowanie sądowe z powodu wyrażonych przez niego opinii lub stanowisk zajętych w głosowaniu, ocena zastosowania tego immunitetu należy do wyłącznej właściwości sądu krajowego rozpoznającego sprawę.
Pomówienie w interesie publicznym
W czasie sprzeczki na parkingu publicznym poseł włoski Aldo Patriciello oskarżył funkcjonariusza policji miejskiej z Pozzili o poświadczenie nieprawdy, twierdząc, że funkcjonariusz ten sfałszował godziny wypisując mandaty wielu kierowcom, których pojazdy zostały zaparkowane z naruszeniem kodeksu drogowego. W ramach wszczętego przed Tribunale di Isernia (Włochy) postępowania karnego przeciwko posłowi Patriciellemu, prowadzone jest postępowanie w sprawie czynu zabronionego polegającego na pomówieniu funkcjonariusza publicznego w czasie wykonywania przez niego obowiązków służbowych. W 2009 r. w odpowiedzi na wniosek A. Patriciella Parlament Europejski uznał, że działał on w interesie publicznym swych wyborców. Postanowił więc wyrazić zgodę na skorzystanie przez posła z immunitetu. Trybunał przypomniał, że zakres immunitetu w związku z opiniami lub stanowiskiem zajętym w głosowaniu przez posłów do Parlamentu Europejskiego w czasie wykonywania przez nich obowiązków parlamentarnych należy określić jedynie na podstawie prawa Unii. W ten sposób, na podstawie tego prawa immunitet przyznany posłom do PE zmierza do ochrony ich swobody wypowiedzi i ich niezależności. Dlatego też stanowi on przeszkodę dla jakiegokolwiek postępowania sądowego, jakie mogłoby być wszczęte ze względu na ich opinie i stanowiska zajęte w głosowaniu. A zatem, gdy są spełnione przesłanki materialne dla przyznania immunitetu Parlament nie może go uchylić i sąd krajowy jest zobowiązany oddalić powództwo wniesione przeciwko posłowi.
Opinia wyrażona poza Parlamentem
Trybunał wyjaśnił, że o ile immunitet parlamentarny obejmuje zasadniczo oświadczenia złożone w pomieszczeniach Parlamentu Europejskiego, nie jest wykluczone, że oświadczenie złożone poza tymi pomieszczeniami może stanowić opinię wyrażoną w czasie pełnienia obowiązków parlamentarnych. Istnienie takiej opinii należy zatem oceniać w zależności od charakteru i treści oświadczenia – a nie od miejsca, w jakim zostało ono złożone. Wobec tego Trybunał orzekł, że immunitet parlamentarny jest ściśle związany z wolnością wypowiedzi, która jest zasadniczym fundamentem pluralistycznego i demokratycznego społeczeństwa i odzwierciedla wartości, na jakich opiera się Unia Europejska. Ta swoboda jest ponadto zagwarantowanym w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, która ma taką samą moc prawną jak traktaty założycielskie Unii. Podlega ona również ochronie na podstawie europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.
Sygnatura akt C-163/10, wyrok z 6 września 2011
.
Pomówienie w interesie publicznym
W czasie sprzeczki na parkingu publicznym poseł włoski Aldo Patriciello oskarżył funkcjonariusza policji miejskiej z Pozzili o poświadczenie nieprawdy, twierdząc, że funkcjonariusz ten sfałszował godziny wypisując mandaty wielu kierowcom, których pojazdy zostały zaparkowane z naruszeniem kodeksu drogowego. W ramach wszczętego przed Tribunale di Isernia (Włochy) postępowania karnego przeciwko posłowi Patriciellemu, prowadzone jest postępowanie w sprawie czynu zabronionego polegającego na pomówieniu funkcjonariusza publicznego w czasie wykonywania przez niego obowiązków służbowych. W 2009 r. w odpowiedzi na wniosek A. Patriciella Parlament Europejski uznał, że działał on w interesie publicznym swych wyborców. Postanowił więc wyrazić zgodę na skorzystanie przez posła z immunitetu. Trybunał przypomniał, że zakres immunitetu w związku z opiniami lub stanowiskiem zajętym w głosowaniu przez posłów do Parlamentu Europejskiego w czasie wykonywania przez nich obowiązków parlamentarnych należy określić jedynie na podstawie prawa Unii. W ten sposób, na podstawie tego prawa immunitet przyznany posłom do PE zmierza do ochrony ich swobody wypowiedzi i ich niezależności. Dlatego też stanowi on przeszkodę dla jakiegokolwiek postępowania sądowego, jakie mogłoby być wszczęte ze względu na ich opinie i stanowiska zajęte w głosowaniu. A zatem, gdy są spełnione przesłanki materialne dla przyznania immunitetu Parlament nie może go uchylić i sąd krajowy jest zobowiązany oddalić powództwo wniesione przeciwko posłowi.
Opinia wyrażona poza Parlamentem
Trybunał wyjaśnił, że o ile immunitet parlamentarny obejmuje zasadniczo oświadczenia złożone w pomieszczeniach Parlamentu Europejskiego, nie jest wykluczone, że oświadczenie złożone poza tymi pomieszczeniami może stanowić opinię wyrażoną w czasie pełnienia obowiązków parlamentarnych. Istnienie takiej opinii należy zatem oceniać w zależności od charakteru i treści oświadczenia – a nie od miejsca, w jakim zostało ono złożone. Wobec tego Trybunał orzekł, że immunitet parlamentarny jest ściśle związany z wolnością wypowiedzi, która jest zasadniczym fundamentem pluralistycznego i demokratycznego społeczeństwa i odzwierciedla wartości, na jakich opiera się Unia Europejska. Ta swoboda jest ponadto zagwarantowanym w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, która ma taką samą moc prawną jak traktaty założycielskie Unii. Podlega ona również ochronie na podstawie europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.
Sygnatura akt C-163/10, wyrok z 6 września 2011
.