Zdaniem autora, domniemanie z art. 105 ust. 1 pr. aut. jest przykładem takiego stanu rzeczy, w którym szczególnie ostro występuje legislacyjna przesłanka trudności lub niemożności przeprowadzenia dowodu.
Organizacje zbiorowego zarządzania prawami autorskimi chronią ogromną liczbę twórców oraz ich dzieł. Gdy organizacja zarządza prawami powierzonymi przez zagraniczne organizacje, liczby te ulegają zwielokrotnieniu. Dodatkowe trudności dowodowe wynikają z faktu, że część utworów chroniona jest na zasadach negotiorum gestio, jak również ze stosowanych systemów ewidencji.
W doktrynie trafnie zwraca się uwagę na szczególne znaczenie uwzględniania przy wykładni cech i funkcji przepisów prawa. Ich uwzględnienie przy wykładni słownej i logicznej przepisu art. 105 ust. 1 pr. aut. prowadzi do wniosku, że ustanowione w tym przepisie domniemanie przenosi przedmiot dowodu na wykazanie powierzenia organizacji zbiorowego zarządzania pola eksploatacji, do którego należy utwór będący przedmiotem postępowania.
Zbędne natomiast jest, a nawet niezgodne z prawem, prowadzenie uciążliwych i nieraz niemożliwych dowodów dotyczących ochrony konkretnych autorów oraz ich dzieł. Udowodnienie bowiem podstawy domniemania oznacza w konsekwencji nakaz uznania za udowodnione faktów składających się na wniosek domniemania, tj. w procesie o ochronę praw autorskich twórców oraz ich dzieł jako należących do sfery powierzonego pola eksploatacji.