Jednym z podstawowych celów projektu jest zapewnienie konsumentom szerszej informacji w przedmiocie oferowanych im kredytów. Szersza niż dotychczas informacja o warunkach oferowanego kredytu już na etapie zachęcania konsumenta przez kredytodawcę do zainteresowania się daną ofertą spowoduje, że czas trwania reklam może ulec wydłużeniu. Jest to jeden ze środków mających na celu osiągnięcie stanu, w którym konsumenci będą dysponować możliwie pełną wiedzą w przedmiocie oferowanych im kredytów, zanim zdecydują się na podpisanie stosownej umowy.
Zgodnie z projektem ustawy, kredytodawca lub pośrednik kredytowy w reklamach dotyczących kredytu konsumenckiego zawierających dane dotyczące kosztu kredytu konsumenckiego ma podawać konsumentowi w sposób jednoznaczny, zrozumiały i widoczny: stopę oprocentowania kredytu wraz z wyodrębnieniem opłat uwzględnianych w całkowitym koszcie kredytu, całkowitą kwotę kredytu, rzeczywistą roczną stopę oprocentowania. Kredytodawca lub pośrednik kredytowy, dodatkowo ma podawać konsumentowi: czas obowiązywania umowy, całkowitą kwotę do zapłaty przez konsumenta oraz wysokość rat, cenę towaru lub usługi oraz kwotę wszystkich zaliczek w przypadku umowy o kredyt przewidującej odroczenie płatności.
Konsument ma podejmować, na podstawie informacji udzielanych mu, przed zawarciem umowy, maksymalnie świadomą decyzję co do treści umowy o kredyt konsumencki oraz jej skutków. Dlatego informacje podawane przed zawarciem umowy mają być przekazywane na standardowym arkuszu informacyjnym. Taki sam arkusz ma funkcjonować we wszystkich krajach Unii Europejskiej. Kolejnym środkiem, który ma pośrednio chronić konsumentów przed zaciągnięciem tzw. "złych kredytów", jest nałożenie na kredytodawców i pośredników kredytowych obowiązku oceny ryzyka kredytowego konsumenta. W efekcie konsumenci, którzy mogą mieć problem ze spłatą zaciągniętego kredytu, takiego kredytu nie otrzymają.
Szerszy zakres wiedzy konsumentów ma również zapewnić nałożony na pośredników kredytowych obowiązek informowania konsumentów, przed zawarciem umowy, o współpracy pośrednika z danym kredytodawcą oraz o opłatach należnych na rzecz pośrednika, obowiązek wręczenia konsumentowi formularza informacyjnego przed zawarciem umowy oraz obowiązek zapewnienia tzw. asysty przedkontraktowej.
Projektodawcy proponują, aby oprócz środków mających zapewnić podjęcie optymalnej dla konsumenta decyzji w sprawie kredytu, stworzone zostały lepsze warunki na ewentualne wycofanie się z podjętej już decyzji i w efekcie podpisanej umowy kredytowej. Tym samym wydłużony ma zostać termin na odstąpienie przez konsumenta od umowy do 14 dni bez podania przyczyny. Pozwoli to konsumentowi na uchylenie się od skutków błędnej decyzji podjętej pod wpływem chwili czy pod presją czasu lub osoby reprezentującej kredytodawcę lub pośrednika kredytowego.
Dla porządku należy wskazać, że zgodnie z projektem ustawy, przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255 550 zł albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi. Za umowę o kredyt konsumencki uważa się w szczególności: umowę pożyczki, umowę kredytu w rozumieniu przepisów prawa bankowego, umowę o odroczeniu konsumentowi terminu spełnienia świadczenia pieniężnego, jeżeli konsument zobowiązany jest do poniesienia jakichkolwiek kosztów związanych z odroczeniem spełnienia świadczenia, umowę o kredyt, w której kredytodawca zaciąga zobowiązanie wobec osoby trzeciej, a konsument zobowiązuje się do zwrotu kredytodawcy spełnionego świadczenia, umowę o kredyt odnawialny.
Za umowę o kredyt konsumencki nie uważa się umów dotyczących odroczenia terminu spełnienia świadczenia niepieniężnego, którego przedmiotem jest stałe lub sukcesywne świadczenie usług lub dostaw towarów tego samego rodzaju, jeżeli konsument zobowiązany jest do zapłaty za spełnione świadczenie lub dostawę towaru w ustalonych odstępach czasu w trakcie obowiązywania umowy. Konsumentem w rozumieniu projektu ustawy będzie konsument w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, co oznacza że będzie nim osoba fizyczna dokonującą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową.
Za kredytodawcę będzie z kolei uznany przedsiębiorca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, który w zakresie swojej działalności gospodarczej lub zawodowej, udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi kredytu.

Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line