W ocenie Fundacji w tej sprawie mogło dojść do naruszenia prawa podejrzanego do obrony oraz prawa do poszanowania życia rodzinnego. Fundacja zwróciła się do prokuratora okręgowego o udzielenie informacji, czy rzeczywiście prokurator odmówił udostępnienia akt sprawy oraz widzeń z rodziną, a jeśli tak się stało, jakie były przesłanki negatywnych decyzji.
W swoim piśmie Fundacja zwróciła jednocześnie uwagę prokuratora okręgowego na wytyczne jakie płyną z orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego oraz Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w zakresie konieczności udostępnienia podejrzanemu i jego obrońcy dowodów, na jakich oparty został wniosek prokuratora o zastosowanie tymczasowego aresztowania oraz postanowienie sądu o jego zastosowaniu, w kontekście prawa do obrony. Fundacja zwróciła również uwagę na wytyczne płynące z orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w zakresie kontaktów aresztowanego z osobami najbliższymi, w kontekście prawa do poszanowania i ochrony życia prywatnego i rodzinnego.

Działacze Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka twierdzą, iż obydwa problemy, pomimo dwóch wyroków Trybunału Konstytucyjnego –z 3 czerwca 2008 r. i z 2 lipca 2009 r. – oraz nowelizacji Kodeksu postępowania karnego oraz Kodeksu karnego wykonawczego mających na celu wykonanie tych orzeczeń, zarówno problem dostępu do dowodów, w oparciu o które prokurator wnioskuje, a sąd stosuje, bądź przedłuża najsurowszy ze środków zapobiegawczych w postaci tymczasowego aresztowania, jak i problem widzeń osób najbliższych z tymczasowo aresztowanym, wciąż pozostają aktualne w praktyce prokuratorskiej z punktu widzenia ochrony praw człowieka.

Pismo skierowane do Prokuratury Okręgowej przekazane zostało jednocześnie do wiadomości Prokuratora Apelacyjnego we Wrocławiu oraz Ministra Sprawiedliwości – Prokuratora Generalnego.

Pismo do prokuratury