W przypadku, gdy znak towarowy nie został przez podatnika nabyty, lecz wytworzony był we własnym zakresie, to nie może być zaliczony do wartości niematerialnych i prawnych. W konsekwencji jego odpłatne zbycie nie rodzi skutków podatkowych w postaci powstania przychodu w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci prawa do znaku towarowego, jako wkładu do spółki osobowej prawa handlowego stanowi niewątpliwie jego zbycie, gdyż dochodzi przy tej czynności do przeniesienia własności na spółkę, jednakże zbycie to nie ma charakteru odpłatnego. Odpłatną czynnością jest bowiem taka czynność, za którą się płaci, wymagająca zapłacenia, wymagająca zwrotu kosztów. Wniesienie wkładu niepieniężnego nie pociąga za osobą otrzymania przez wnoszącego tak rozumianej odpłatności, gdyż nie wiąże się z otrzymaniem od tej spółki żadnego ekwiwalentu.
Osoba wnosząca wkład otrzymuje wprawdzie w zamian udziały w spółce, ale nie sposób określić, co w takim przypadku stanowi przychód i jaka jest jego wartość. Wprawdzie udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego udziału, a umowa spółki powinna zawierać oznaczanie wkładów wnoszonych przez każdego wspólnika, ale nie można się zgodzić, że wartość wkładu jest ekwiwalentem wniesionego aportu. Dopiero przez wniesienie wkładu do spółki osobowej wspólnik uczestniczy w przedsięwzięciach gospodarczych, w zyskach i stratach, co do zasady proporcjonalnie do jego rzeczywiście wniesionego wkładu. Ewentualna korzyść majątkowa z uczestnictwa w spółce będzie więc efektem podejmowanych przedsięwzięć jako bilans zysków i strat powstałych w okresie rozliczeniowym. Samo więc wniesienie wkładu nie powoduje po stronie wnoszącego powstania przychodu.
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 3 października 2012 r., ILPB1/415-12/10/12-S/IM