Już przy pierwszym kontakcie z drugą osobą – powitaniu, możemy dowiedzieć się wiele o jej charakterze. Gdy witając się ktoś usiłuje przekręcić naszą dłoń tak, aby jego znalazła się na wierzchu, oznacza to chęć przejęcia kontroli, dominacji. Natomiast podanie dłoni grzbietem skierowanym do dołu oznacza uległość, gotowość poddania się dominacji drugiej strony. Beznamiętne, bezwładne podanie ręki kojarzone jest z ludźmi o słabym charakterze. Przeciwieństwem takiego uścisku zwanego „martwą rybą” jest „łamacz kości” – mocny, zdecydowany uścisk dłoni charakterystyczny dla agresywnych, dominujących osób. Przedłużanie ścisku wskazuje na osobę szczerą i towarzyską, ale jednocześnie naiwną. Powitanie szarmanckie jest domeną osób konserwatywnych, stałych w poglądach, niezbyt chętnych postępowi. Powitanie wylewne charakteryzuje entuzjastę osobę, którą łatwo przekonać do nowych koncepcji.
Uścisk lekki może oznaczać brak pewności siebie i odwagi przy podejmowaniu decyzji, a niezręczny, niedokładny lub chwycenie samych palców albo boku dłoni – ujawnia osobę nieśmiałą, zamkniętą w sobie, obawiającą się nowych sytuacji albo niewyrobioną towarzysko. Tzw. „ścisk dłoni polityka” to ujęcie dłoni dwoma rękami, które ma wywrzeć na drugiej stronie wrażenie prawdomówności i bycia godnym zaufania. Taki uścisk dłoni powinien być stosowany tylko wobec osób dobrze znanych – przy pierwszym spotkaniu może wywołać podejrzliwość wobec intencji inicjującego. Podobnie podanie dłoni z jednoczesnym uściskiem nadgarstka i łokcia powinno mieć miejsce tylko pomiędzy dobrymi znajomymi lub krewnymi.
Opracowano w oparciu o K. Leland, K. Bailey, „Obsługa klienta”, IDG Books, RM