Skargę do Trybunału wniosło dwóch obywateli Norwegii, którzy zarzucili, iż zostali dwukrotnie osądzeni i ukarani - w postępowaniu karnym i postępowaniu administracyjnym - za to samo przestępstwo podatkowe. Przed Trybunałem skarżący zarzucili, iż naruszono w ten sposób zakaz ponownego ścigania i karania za ten sam czyn, za który zostali już prawomocnie osądzeni, to jest zakaz przewidziany w art. 4 protokołu nr 7 do Konwencji o prawach człowieka.
Trybunał nie zgodził się ze stanowiskiem skarżących i nie potwierdził naruszenia art. 4 protokołu nr 7 do Konwencji. Przede wszystkim Trybunał nie widział powodu, by poddawać w wątpliwość decyzję ustawodawcy norweskiego dotyczącą takiej a nie innej formy ścigania danego przestępstwa podatkowego. Do uznania ustawodawcy krajowego należy rozstrzygnięcie, czy dany czyn jest ścigany na podstawie prawa karnego, czy prawa administracyjnego. Również powiązanie obu rodzajów postępowania w odniesieniu do jednego przestępstwa samo z siebie nie oznacza naruszenia zakazu z art. 4 protokołu nr 7.








