Sprowadzaliśmy z Niemiec samochód, żeby przejechać trasę z Niemiec do Polski ponieśliśmy koszty paliwa, autostrady, na które mamy faktury lub paragony wystawione z datą 11 lipca 2008. Faktura i umowa kupna sprzedaży wystawiona jest z datą 14 lipca 2008.

Wobec powyższego czy te wydatki można uwzględnić do kosztów, czy też należy dodać do wartości środka trwałego?
Opisane w pytaniu wydatki poniesione przed datą nabycia środka trwałego stanowią koszty podwyższające cenę jego nabycia. Zatem należy je dodać do wartości początkowej środka trwałego.
Przedstawiony w pytaniu problem dotyczy kwalifikacji wydatków poniesionych w związku z nabyciem środka trwałego - samochodu - przed datą transakcji kupna. Wątpliwość dotyczy kwalifikacji tych wydatków bądź jako kosztu uzyskania przychodu, bądź jako wydatków podwyższających wartość początkową środka trwałego.

Odpowiadając na tak przedstawioną wątpliwość należy przede wszystkim przeanalizować zasady wyceny środków trwałych. Zgodnie z przepisami art. 16f ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.p. oraz odpowiednio art. 22f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f., podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Pojęcie wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zostało zdefiniowane odpowiednio w przepisach art. 16g ust. 1 u.p.d.o.p. oraz art. 22g ust. 1 u.p.d.o.f., które stanowią, że w przypadku nabycia środków trwałych za ich wartość początkową uważa się cenę nabycia.

Również pojęcie ceny nabycia posiada definicję legalną, którą przewidują przepisy art. 16g ust. 3 u.p.d.o.p. oraz art. 22g ust. 3 u.p.d.o.f. Definicja legalna stanowi, iż za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku. Pojęcie ceny nabycia zostało zdefiniowane w sposób otwarty. Ustawodawca określił, iż pojęcie to obejmuje swoim zakresem przedmiotowym kwotę należną zbywcy, czyli cenę za jaką dany przedmiot zakupiono oraz inne koszty związane z zakupem, przy czym chodzi tutaj o koszty poniesione przed datą przekazania środka trwałego do używania. Ustawodawca wskazał przykładowy katalog takich kosztów. Analizując ten przepis należy zwrócić uwagę, iż legalna definicja wskazuje, iż koszty zaliczane do ceny nabycia muszą być poniesione przed datą oddania środka trwałego do używania. Oznacza to, że definicja ta obejmuje również takie koszty, jakie poniesiono w celu nabycia środka trwałego zarówno przed datą transakcji, jak też po tej dacie, ale przed dniem oddania środka trwałego do używania. Klasycznym przykładem takich kosztów poniesionych przed datą transakcji są koszty zawarcia umowy kredytu przeznaczonego na sfinansowanie zakupu danego środka trwałego.

Odnosząc powyższe uwagi do treści pytania uważam, że opisane w pytaniu wydatki poniesione przed datą nabycia środka trwałego stanowią koszty podwyższające cenę jego nabycia. Zatem należy je dodać do wartości początkowej środka trwałego