Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.), do przychodów podatnika zalicza się, między innymi, wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń. Na gruncie tego przepisu przyjmuje się, że odroczenie wypłacenia przez spółkę kapitałową dywidendy skutkuje powstaniem w tej spółce przychodu (zob. uchwałę 7 sędziów NSA z dnia 16 października 2006 r., II FPS 1/06, VGK Platinum).
Sposób powstawania tego przychodu wyjaśnił Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie w piśmie z dnia 27 lipca 2005 r., IS.I/3-4230/3/05, http://sip.mf.gov.pl/sip/. Czytamy w nim, że „od dnia następnego po dniu dywidendy spółka korzysta ze środków pieniężnych wspólników, co wiąże się z obowiązkiem ustalenia przychodu podatkowego jako przychodu z otrzymanych nieodpłatnych świadczeń - jeśli w związku z tym spółka nie płaci wspólnikom stosownych odsetek. Bez znaczenia przy tym pozostaje postanowienie uchwał zgromadzenia wspólników o wypłacie dywidendy w późniejszych terminach". A zatem przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia powstającego na skutek niewypłacenia dywidendy (w wysokości odsetek, które spółka musiałaby zapłacić zaciągając na warunkach rynkowych pożyczkę) powstaje począwszy od dnia następującego po dniu, w którym miała zostać wypłacona dywidenda. Przychód ten przestaje powstawać z chwilą wypłaty zaległej dywidendy.
