Organy podatkowe tak interpretowały tę sytuację w 2009 roku jak i wcześniej. Podobnie nie uległo zmianie stanowisko resortu finansów, zgodnie z którym przychód po stronie pracownika nie powstaje w sytuacji, gdy nie ma możliwości jego zindywidualizowania, a co za tym idzie nie jest możliwe ustalenie wartości świadczenia przypadającego na poszczególnych pracowników. Jednakże w praktyce tego rodzaju sytuacje występują bardzo sporadycznie. W momencie wykupu usług medycznych znana jest zarówno globalna kwota przypadająca do zapłaty, jak i liczba pracowników, dla których wykupiono świadczenie. Niejednokrotnie znana jest również wartość jednego pakietu. W tej sytuacji ustalenie przychodu poszczególnych pracowników wydaje się sprawą oczywistą, tym bardziej, że w wielu przypadkach wartość pakietu (w związku z oferowanym zakresem usług medycznych) jest zróżnicowana w zależności od tego, czy pakiet medyczny adresowany jest do kadry kierowniczej czy też szeregowego pracownika. W konsekwencji, opłacenia świadczeń medycznych jedną ogólną kwotą (stanowiącą sumę indywidualnych uprawnień) nie można utożsamiać z ponoszeniem przez pracodawcę zryczałtowanej opłaty.

Należy zwrócić uwagę na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 czerwca 1998 r., sygn. akt I SA/Ka 1719/96, zgodnie z którym „ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego.” Należy także podkreślić, iż Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10 stwierdził jednoznacznie, iż „wykupione przez pracodawcę pakiety świadczeń medycznych, których wartość nie jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią dla pracowników, uprawnionych do ich wykorzystania, nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 tej ustawy”.

Rozstrzygnięcie dokonane w tej uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego nie usunęło wszystkich wątpliwości interpretacyjnych wśród składów orzekających sądów administracyjnych, dotyczących opodatkowania abonamentów medycznych. Świadczy o tym ponowne skierowanie przez Naczelny Sąd Administracyjny pytania do siedmioosobowego składu sędziowskiego w dniu 5 października 2010 r. w sprawie rozstrzygnięcia kwestii prawno-podatkowej związanej z finansowaniem pracownikom przez pracodawców abonamentów medycznych (sygn. akt II FSK 541/09).

Jednakże, na posiedzeniu w dniu 24 stycznia 2011 r. skład siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego podjął uchwałę (sygn. akt II FPS 7/10) o zwróceniu się do pełnego składu Izby Finansowej tego Sądu o podjęcie uchwały w sprawie. Niewątpliwie rozstrzygnięcie pełnego składu Izby Finansowej Naczelnego Sądu Administracyjnego będzie miało wpływ na ewentualne działania resortu finansów w tym zakresie. Stąd też podejmowanie jakichkolwiek działań przed spodziewaną uchwałą Sądu należy uznać za przedwczesne. Obecnie nie wyznaczono terminu podjęcia uchwały przez pełny skład Izby Finansowej NSA.

źródło: www.mf.gov.pl