Chodziło o szpital, będący samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej, który dokonał korekt swoich rozliczeń za rok 2010 i 2015. Zgodnie z statutem, jego celem jest udzielanie świadczeń zdrowotnych, udział w realizacji zadań dydaktycznych i badawczych oraz prowadzenie działalności medycznej. Z tego względu korzysta ze zwolnienia przedmiotowego wymienionego w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. Jednak szpital ponosi także inne wydatki, które są niezbędne do prowadzenia statutowej działalności, ale na mocy art. 16 ust. 1 ustawy o CIT zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.
Rozliczenie straty podatkowej
W wyniku dokonanej korekty deklaracji CIT-8 za 2010 r. szpital wykazał stratę podatkową z całej swojej działalności, którą częściowo uwzględnił w korygowanym zeznaniu za 2015 r. Wynikała ona głównie z wydatków poniesionych przez szpital na zapłatę składek PFRON, odsetek budżetowych, kar, czyli wydatków.
Szpital chciał, aby fiskus potwierdził jego prawo do odliczenia tej straty od dochodu na zasadach określonych w art. 7 ust. 5 ustawy o CIT. W tym celu wystąpił o interpretację indywidualną. Sam przekonywał, że zwolnienie, z którego korzysta, dotyczy każdego dochodu bez względu na źródło pochodzenia, jeśli zostanie właściwie wydatkowany. Wskazywał, że nie ma też możliwości wskazania osobnych źródeł przychodów, gdzie z jednego dochód byłby opodatkowany a z drugiego podlegałby zwolnieniu.
Strata podatkowa to nie ekonomiczna
Organ podatkowy tłumaczył, że stratą, która może być odliczona w latach następnych będzie jedynie ta jej część, która dotyczy działalności innej, niż statutowa - podlegająca opodatkowaniu. Strata poniesiona na działalności zwolnionej jest stratą w znaczeniu ekonomicznym, a nie stratą w rozumieniu prawa podatkowego.
Zobacz również: Strata w CIT>>
W jaki sposób spółka może rozliczyć stratę podatkową? >>
Nabycie wierzytelności, czyli jak rozpoznać koszt podatkowy >>
Stanowisko szpitala nie znalazło także aprobaty sądów administracyjnych. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie (I SA/Kr 1407/16) zwrócił uwagę, że w przepisie art. 7 ust. 5 ustawy o CIT chodzi o stratę w sensie podatkowym, a nie ekonomicznym. Tylko o taką stratę można obniżyć dochód – argumentował WSA.
Z kolei 28 listopada br. Naczelny Sąd Administracyjny (II FSK 3874/17) kategorycznie stwierdził, że w tej sytuacji występują dwa rodzaje działalności: statutowa i zwykła. Sąd tłumaczył, że przy działalności statutowej takiej jak szpitala nie ma mowy o opodatkowaniu ze względu na zwolnienie podatkowe i tym samym nie ma mowy o powstaniu strat. Uznając stanowisko szpitala za prawidłowe, doszłoby do rozciągnięcia zakresu zwolnienia na zwykłą działalność – podkreślił końcowo NSA.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.