Zaistniały w sprawie spór dotyczy prawidłowego rozliczenia przez spółkę cywilną kosztów uzyskania przychodów z tytułu zbycia nieruchomości wniesionych uprzednio, jako aport. Wspólnicy spółki w ciężar kosztów uzyskania przychodów zaliczyli kwotę odpowiadającą wartości nieruchomości określoną na dzień wniesienia jej jako aportu do spółki oraz kwotę stanowiącą wartość nakładów na tą nieruchomość.
Organy podatkowe stanęły na stanowisku, że dla celów podatkowych wartość przedmiotowej nieruchomości powinna zostać wykazana w wartości wynikającej z ceny nabycia wynikającej z aktu notarialnego dokumentującego zakup nieruchomości.
Sprawa trafiła do NSA. Zdaniem sądu kasacyjnego w przedmiotowej sprawie wspólnicy spółki nie byli uprawnieni do posłużenia się regulacją odnoszącą się do środków trwałych (chodzi tu o art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT) oraz dokonania wyceny wartości nieruchomości wniesionych aportem według ceny sprzedaży takiego samego lub podobnego przedmiotu, ponieważ nieruchomości wniesione do spółki, jako aport w spółce tej potraktowane zostały, jako towary handlowe i zaewidencjonowane na koncie 331-2 "towary handlowe". Nie stanowiły one środków trwałych. Wskazywany przez wspólników przepis art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT dotyczy natomiast składników majątku stanowiących środki trwałe.
Sąd za chybione uznał twierdzenie wspólnika spółki, że przyjęcie określonych składników do ewidencji środków trwałych jest czynnością ściśle techniczną, więc bez znaczenia pozostaje okoliczność, że art. 22g ust.1 pkt 4 ustawy o PIT dotyczy majątku trwałego, a nie obrotowego. Jak wskazał sąd, jest rzeczą oczywistą, że o kwalifikacji danego składnika majątku do środków trwałych lub obrotowych decyduje podatnik. Decyzja w tym zakresie nie ma jednak charakteru dowolnego, bowiem decydujące znaczenie dla tejże kwalifikacji ma przeznaczenie składnika majątku. Jeżeli podatnik nabył przedmiotowy składnik z zamiarem jego zbycia, winien zakwalifikować go jako towar, natomiast w sytuacji, gdy zamiarem podatnika jest wykorzystanie tego składnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą a przewidywany okres używania przekracza rok, powinien on zostać zakwalifikowany do środków trwałych.
Wyrok NSA z 27 listopada 2012 r., II FSK 914/11
NSA: o kwalifikacji składnika majątku decyduje jego przeznaczenie
W razie zbycia przez spółkę cywilną wniesionego do niej aportu towaru handlowego jego koszt podatkowy ustala się w wysokości kosztu nabycia. Takie stanowisko wynika z wyroku NSA z 27 listopada 2012 r.