Jaką stawkę amortyzacyjną zastosować do udziału w kamienicy?

Pytanie pochodzi z publikacji Vademecum Doradcy Podatkowego Zakupiliśmy udział w kamienicy z 1912 r., która widnieje w rejestrze zabytków. Łączna...

Pytanie pochodzi z publikacji Vademecum Doradcy Podatkowego

Zakupiliśmy udział w kamienicy z 1912 r., która widnieje w rejestrze zabytków. Łączna powierzchnia budynku to 567 m2, działki 218 m2. Na nasz udział składają się trzy lokale mieszkalne o łącznej pow. 417 m2, reszta powierzchni dotyczy lokalu handlowo-usługowego.

Czy wprowadzając nabyty udział w nieruchomości do środków trwałych powinniśmy go sklasyfikować pod nr 109 i zastosować stawkę 2,5%, czy też pod nr 110 ze stawką 1,5%?

Odpowiedź:

Budynek o łącznej powierzchni 567 m2, w którym trzy lokale mieszkalne zajmują 417 m2, według KŚT zaliczany jest do budynków mieszkalnych (KŚT 110). Należy do niego stosować stawkę amortyzacyjną 1,5%.

Uzasadnienie:

Według objaśnień szczegółowych do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 242, poz. 1622) – uwagi do grupy 1 „Budynki i lokale oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego i spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego”, budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki sklasyfikowany jest jako niemieszkalny zgodnie z jego przeznaczeniem.

Z kolei budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych.

Podział budynków na mieszkalne i niemieszkalne w KŚT określono na podstawie PKOB oraz przypisano każdemu rodzajowi KŚT odpowiedni symbol PKWiU.

Ponadto o zaliczeniu budynku (lub lokalu) do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania, który w praktyce bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem. O zmianie pierwotnego przeznaczenia na stałe, decyduje każdorazowo wykonanie odpowiednich robót budowlano-adaptacyjnych. W przypadku budynków (lub lokali) o różnym przeznaczeniu o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje główne jego przeznaczenie.

Na podstawie art. 22i ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) – dalej u.p.d.o.f., odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł u.p.d.o.f., dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik nr 1 do u.p.d.o.f. i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f.

„Budynki mieszkalne” należą do rodzaju KŚT 110, natomiast „pozostałe budynki niemieszkalne” do rodzaju KŚT 109.

Skoro w budynku o łącznej powierzchni 567 m2 trzy lokale mieszkalne zajmują 417 m2, według KŚT budynek ten zaliczany jest do budynków mieszkalnych.

Należy do niego stosować stawkę amortyzacyjną 1,5%.

Karol Różycki, autor współpracuje z publikacją Vademecum Doradcy Podatkowego

Odpowiedzi udzielono 9.02.2016 r.