Spółka cywilna sprzedaje do Niemiec towary. Aby ułatwić kupującym zapłatę za towar jeden ze wspólników założył konto bankowe w niemieckim banku, na które kontrahenci wpłacają pieniądze za towar.
Czy istnieje przepis, który zakazywałby posiadania rachunku w banku niemieckim i czy prawidłowo robimy naliczając różnice kursowe powstałe na tym rachunku? Czy można księgować w koszty opłaty bankowe poniesione w związku z niniejszym rachunkiem?
Nie ma przepisu prawnego, który zakazywałby posiadania rachunku bankowego w Niemczech.
Postępują Państwo prawidłowo naliczając różnice kursowe powstałe w związku z operacjami na tym rachunku. Opłaty bankowe, które ponoszą Państwo z tytułu posiadania/używania przedmiotowego rachunku stanowią koszty podatkowe dla spółki.
Jak wskazałam powyżej, żaden przepis prawny nie zakazuje prowadzenia rachunku bankowego w banku zagranicznym przez polskiego przedsiębiorcę.
Koszty, które generuje posiadanie i korzystanie z rachunku, jeżeli są ponoszone w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej – a tak jest w tym przypadku - będą mogły zostać zaliczone do kosztów podatkowych. Zostały one bowiem poniesione w celu uzyskania przychodu (zapłaty od nabywców niemieckich) – art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f.
Zgodnie z art. 24c u.p.d.o.f. różnice kursowe powstają między innymi w sytuacji, gdy wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu różni się od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
Przyjmuje się, iż kursem faktycznie zastosowanym jest kurs kupna lub sprzedaży, stosowany przez bank, w którym podatnik ma swój rachunek.
Jednakże, w przypadku gdy podatnik posiada rachunek bankowy za granicą (tutaj w Niemczech), może się okazać, że bank ten nie prowadzi kursów waluty krajowej (tj. złotych polskich). Jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień (art. 24c ust. 4 u.p.d.o.f.).
Resumując, otrzymanie przez Państwa zapłaty na konto w banku w Niemczech, a następnie wypływ tej waluty spowoduje powstanie różnic kursowych, które de facto stanowią odpowiednio przychody lub koszty podatkowe. Należy zatem uznać, iż postępują Państwo prawidłowo naliczając różnice kursowe na tym koncie. Również opłaty związane z prowadzeniem niemieckiego rachunku bankowego będą stanowiły koszty podatkowe.
Czy istnieje przepis, który zakazywałby posiadania rachunku w banku niemieckim i czy prawidłowo robimy naliczając różnice kursowe powstałe na tym rachunku? Czy można księgować w koszty opłaty bankowe poniesione w związku z niniejszym rachunkiem?
Nie ma przepisu prawnego, który zakazywałby posiadania rachunku bankowego w Niemczech.
Postępują Państwo prawidłowo naliczając różnice kursowe powstałe w związku z operacjami na tym rachunku. Opłaty bankowe, które ponoszą Państwo z tytułu posiadania/używania przedmiotowego rachunku stanowią koszty podatkowe dla spółki.
Jak wskazałam powyżej, żaden przepis prawny nie zakazuje prowadzenia rachunku bankowego w banku zagranicznym przez polskiego przedsiębiorcę.
Koszty, które generuje posiadanie i korzystanie z rachunku, jeżeli są ponoszone w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej – a tak jest w tym przypadku - będą mogły zostać zaliczone do kosztów podatkowych. Zostały one bowiem poniesione w celu uzyskania przychodu (zapłaty od nabywców niemieckich) – art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f.
Zgodnie z art. 24c u.p.d.o.f. różnice kursowe powstają między innymi w sytuacji, gdy wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu różni się od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
Przyjmuje się, iż kursem faktycznie zastosowanym jest kurs kupna lub sprzedaży, stosowany przez bank, w którym podatnik ma swój rachunek.
Jednakże, w przypadku gdy podatnik posiada rachunek bankowy za granicą (tutaj w Niemczech), może się okazać, że bank ten nie prowadzi kursów waluty krajowej (tj. złotych polskich). Jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień (art. 24c ust. 4 u.p.d.o.f.).
Resumując, otrzymanie przez Państwa zapłaty na konto w banku w Niemczech, a następnie wypływ tej waluty spowoduje powstanie różnic kursowych, które de facto stanowią odpowiednio przychody lub koszty podatkowe. Należy zatem uznać, iż postępują Państwo prawidłowo naliczając różnice kursowe na tym koncie. Również opłaty związane z prowadzeniem niemieckiego rachunku bankowego będą stanowiły koszty podatkowe.