Decyzją Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił Piotrowi N. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy, gdyż uznał, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

Na skutek odwołania Sąd Okręgowy w Radomiu przyznał prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy.

Czytaj również: SA: Wada wzroku nie upoważnia do renty rodzinnej po ojczymie>>
 

Bez prawa do renty

Sąd okręgowy ustalił, że Piotr N. od marca 2008 roku do kwietnia 2018 roku uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem. 6 marca 2018 roku Piotr N. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W związku z  tym został skierowany na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który po przeprowadzeniu analizy przedstawionej dokumentacji medycznej, orzekł, że rozpoznaje u niego jednooczność, stan po chemicznym oparzeniu lewej gałki ocznej, leczonym wyłuszczeniem w 2006 roku.

W konsekwencji ZUS uznał, że nie jest niezdolny do pracy. W następstwie zgłoszonego przez wnioskodawcę sprzeciwu, odbyło się badanie ubezpieczonego przez Komisję Lekarską ZUS, która wskazała, iż rozpoznała u niego zaburzenia nastroju, stan po oparzeniu lewej gałki ocznej z wyłuszczeniem gałki ocznej w 2006 roku, protezę oka lewego, jednooczność, przewlekłe zapalenie zatok przynosowych. Ale nie jest niezdolny do pracy.

Poparzenie w 2006 roku

Wnioskodawca obecnie ma 49 lat, z zawodu jest operatorem maszyn skrawających. Ukończył szkołę zawodową i uzyskał zawód frezera, który wykonywał po ukończeniu szkoły. W 2006 roku Piotr N. pracował w przetwórni owoców jako rozładunkowy, następnie jako załadunkowy.

W październiku 2006 roku w trakcie czynności porządkowych twarz i tułów wnioskodawcy zostały oblane przez środek dezynfekujący, który wydostał się na skutek wysunięcia gumowego węża z pojemnika. W związku z wypadkiem wnioskodawca pobierał świadczenie rehabilitacyjne, a następnie rentę.

 

Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Tom V. Artykuły 1096–1217 ebook

Tadeusz Wiśniewski

Sprawdź  

Ocena zdolności do pracy

Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy specjalistów: okulisty, psychiatry, laryngologa i alergologa. W ich opinii biegłej psychiatry, Piotr N. cierpi na uporczywe zaburzenia nastroju. Wskazała, że wnioskodawca w 2006 roku w wypadku przy pracy doznał poparzenia chemicznego gałki ocznej lewej, był wielokrotnie z tego powodu operowany, pozostawał pod opieką okulisty i chirurga plastycznego. Od 2011 roku podjął leczenie psychiatryczne w warunkach ambulatoryjnych, kontynuuje nadal leczenie z powodu utrzymujących się objawów dystymii związanych z urazem psychicznym po utracie gałki ocznej. Jednak aktualny stan psychiczny Piotra N. nie powoduje jego niezdolności do pracy.

W ocenie biegłej okulisty, obecnie wnioskodawca wymaga stałych, częstych kontroli okulistycznych w poradni przyszpitalnej. W wyniku wypadku przy pracy wnioskodawca stał się pacjentem jednoocznym. Zaadaptował się do jednooczności. Jednak nie może wykonywać pracy zgodnej ze swoimi kwalifikacjami zawodowymi, czy też pracy ostatnio wykonywanej (na dotychczasowym stanowisku). Nie rokuje na poprawę widzenia. W opinii biegłej z zakresu chorób płuc obecny przebieg astmy oskrzelowej u wnioskodawcy wymaga systematycznego leczenia pod kontrolą poradni specjalistycznej, nie powoduje jednak długotrwałej niezdolności do pracy.

SO: Częściowa niezdolność, zmiana decyzji ZUS

Sąd Okręgowy w Radomiu wskazał, że zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

  • jest niezdolny do pracy;
  • ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;
  • niezdolność do pracy powstała w okresach podlegania ubezpieczeniu albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Z kolei, niezdolność do pracy oznacza naruszenie sprawności organizmu powodującą całkowitą lub częściową utratę zdolności do pracy zarobkowej, bez rokowania odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (art. 12 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS). Kwestią sporną w sprawie tej pozostawało ustalenie, czy stopień zaawansowania rozpoznanych u wnioskodawcy schorzeń powoduje jego całkowitą lub częściową niezdolność do pracy.

Sąd Okręgowy uznał, że stan zdrowia wnioskodawcy powoduje u niego częściową okresową niezdolność do pracy i zmienił zaskarżoną decyzję organu rentowego.

 

Sprawdź również książkę: Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Tom V. Artykuły 1096–1217 ebook >>


Zbędny dowód biegłego z medycyny pracy

Apelację od wyroku wniósł Zakład Ubezpieczeń Społecznych.  Sąd Apelacyjny w Lublinie uznał, że apelacja nie jest zasadna. Według sądu II instancji, sąd okręgowy przeprowadził prawidłowe postępowanie dowodowe z udziałem biegłych sądowych okulisty, psychiatry, laryngologa i alergologa, zgodnie z zasadami określonymi w art. 227 kpc.

Sąd trafnie ocenił, że ubezpieczony z powodu naruszenia sprawności organizmu związanego ze stanem po usunięciu gałki ocznej. W wyniku wypadku stał się pacjentem jednoocznym. Prawym okiem osiąga ostrość wzroku 80 proc. po korekcji do dali. Wnioskodawca rzeczywiście zaadoptował się do jednooczności jednak nie może wykonywać pracy zgodnej ze swoimi kwalifikacjami zawodowymi ani pracy ostatnio wykonywanej – na dotychczasowym stanowisku. Nie rokuje na poprawę widzenia.

Kwestionowana przez ZUS opinia biegłej sądowej została sporządzona po analizie akt sprawy i dokumentacji medycznej. Opinia jest wyważona i przemyślana. Biegła zobowiązana do złożenia opinii uzupełniającej stanowczo podtrzymała swoje wnioski - stwierdził Sąd Apelacyjny.  Ponadto dodał, że słusznie Sąd Okręgowy oddalił wniosek dowodowy organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego medycyny pracy. Sąd uznał, że zastrzeżenia organu do opinii okulisty nie zawierają konkretnych i merytorycznych zarzutów i stanowią polemikę z prawidłowymi ustaleniami biegłej. Organ rentowy bezzasadnie uznał, że przystosowanie się do jednooczności w codziennym funkcjonowaniu pozwala na wykonywanie zatrudnienia zgodnego z posiadanymi kwalifikacjami i umiejętnościami.

Czytaj też:  Wyższe kwoty jednorazowego odszkodowania z ZUS

Podzielając ocenę sądu okręgowego co do wywołanej opinii oraz brak potrzeby uzupełniania postępowania dowodowego sąd apelacyjny, pominął zgłoszony w apelacji wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lekarza medycyny sądowej jako zmierzający do przedłużenia postępowania.

Zdaniem SA wszelkie okoliczności sporne wyjaśniono w oparciu o opinię dotychczasowych biegłych. Pominięcie dowodu z opinii dodatkowego biegłego było działaniem prawidłowym. Sąd Okręgowy przyznając wnioskodawcy prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy na dalszy okres nie naruszył wskazanych przepisów prawa procesowego ani materialnego.

Sygnatura akt wyrok SA w Lublinie z 17 lutego 2021 r.