To zagadnienie zawiera:

{"dataValues":[9989,2072,417,101,35],"dataValuesNormalized":[16,4,1,1,1],"labels":["Pytania i odpowiedzi","Orzeczenia i pisma urz\u0119dowe","Komentarze i publikacje","Akty prawne","Procedury"],"colors":["#940C72","#EA8F00","#007AC3","#85BC20","#E5202E"],"maxValue":12614,"maxValueNormalized":20}

Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX

Wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy przysługuje za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego (art. 92 k.p.). 

W sytuacji gdy pracownik zaczyna chorować przed końcem roku i na dzień 31 grudnia otrzymuje wynagrodzenie chorobowe od 1 stycznia następnego roku uzyska prawo do wynagrodzenia chorobowego za pierwsze 33 lub 14 dni choroby. Natomiast pracownik, który na dzień 31 grudnia nabył prawo do zasiłku chorobowego i nadal choruje, od 1 stycznia będzie uprawniony do zasiłku chorobowego za cały okres nieprzerwanej niezdolności do pracy. 

W sytuacji opisanej w pytaniu nieprzerwany okres niezdolności do pracy, za który pracownica otrzymała zasiłek chorobowy trwał od 12 października 2010 r. do 13 marca 2011 r. Po tym okresie choroby do dnia ustania stosunku pracy w 2011 r. pracownica nie chorowała, nie uzyskując wynagrodzenia chorobowego. W konsekwencji w świadectwie pracy w pkt 4 ppkt 4 pracodawca powinien wpisać, że pracownik był niezdolny do pracy przez okres 0 dni. Pracownica w przypadku niezdolności do pracy na skutek choroby w trakcie zatrudnienia u następnego pracodawcy będzie miała prawo do 33 lub 14 dni wynagrodzenia chorobowego przysługującego za 2011 r.