Pracodawca ma obowiązek udzielania pracownikowi zwolnienia od pracy w celu opieki nad dzieckiem w godzinach przez niego wskazanych i nie ma prawa kwestionować zasadności wyboru pracownika. Jednakże nie ma możliwości udzielania zwolnienia od pracy w minutach, ale wyłącznie w dniach lub w wymiarze godzinowym.
Stosownie do art. 188 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy – dalej k.p. pracownikowi wychowującemu przynajmniej jedno dziecko w wieku do 14 lat przysługuje w ciągu roku kalendarzowego zwolnienie od pracy w wymiarze 16 godzin albo 2 dni, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Zwolnienie od pracy, o którym mowa w art. 188 § 1 k.p., udzielane w wymiarze godzinowym, dla pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy ustala się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy tego pracownika. Niepełną godzinę zwolnienia od pracy zaokrągla się w górę do pełnej godziny (art. 188 § 3 k.p.). O sposobie wykorzystania w danym roku kalendarzowym wyżej wymienionego zwolnienia, decyduje pracownik w pierwszym wniosku o udzielenie takiego zwolnienia złożonym w danym roku kalendarzowym (art. 188 § 2 k.p.).
Jeżeli pracownik w pierwszy wniosku złoży zapotrzebowanie na udzielenie mu zwolnienia na godziny, to kolejne zwolnienie od pracy może być wykorzystane również w formie godzinowej. Pracodawca ma obowiązek zwolnić pracownika na godziny przez niego wskazane i nie ma prawa kwestionować zasadności wyboru pracownika. Jednakże, z uwagi na fakt, że nie ma możliwości udzielania zwolnienia od pracy w celu opieki nad dzieckiem w minutach, ale wyłącznie w dniach lub w wymiarze godzinowym, to pracodawca może kwestionować prawo pracownika do zwolnienia od pracy w wymiarze obejmującym niepełne godziny.