Na ile wymóg poniżej cytowany dotyczy hali produkcyjnej wyposażonej w obrabiarki skrawające, które po zaniku prądu automatycznie się wyłączają? Wymóg zapewnienia oświetlenia awaryjnego wg rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.) - § 181 ust. 1 "Budynek, w którym zanik napięcia w elektrycznej sieci zasilającej może spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, poważne zagrożenie środowiska, a także znaczne straty materialne, należy zasilać co najmniej z dwóch niezależnych, samoczynnie załączających się źródeł energii elektrycznej, oraz wyposażać w samoczynnie załączające się oświetlenie awaryjne (bezpieczeństwa i ewakuacyjne)"?
Cytowany wymóg na tyle dotyczy hali produkcyjnej na ile zanik napięcia w elektrycznej sieci zasilającej może spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, poważne zagrożenie środowiska, a także znaczne straty materialne.
Przepisy dotyczące oświetlenia awaryjnego określają miejsca obowiązkowego stosowania zgodnie z § 181 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.) - dalej r.w.t.b.
Oświetlenie bezpieczeństwa należy stosować w pomieszczeniach, w których nawet krótkotrwałe wyłączenie oświetlenia podstawowego może spowodować następstwa wymienione w § 181 ust. 1 r.w.t.b., przy czym czas działania tego oświetlenia powinien być dostosowany do warunków występujących w pomieszczeniu i wynosić nie mniej niż 1 godzin.
Oświetlenie ewakuacyjne należy stosować:
1) w pomieszczeniach:
a) widowni kin, teatrów i filharmonii oraz innych sal widowiskowych;
b) audytoriów, sal konferencyjnych, lokali rozrywkowych oraz sal sportowych przeznaczonych dla ponad 200 osób;
c) wystawowych w muzeach;
d) o powierzchni ponad 1000 m2 w garażach oświetlonych wyłącznie światłem sztucznym;
e) o powierzchni ponad 2000 m2 w budynkach użyteczności publicznej i zamieszkania zbiorowego;
2) na drogach ewakuacyjnych:
a) z pomieszczeń wymienionych w pkt 1.;
b) oświetlonych wyłącznie światłem sztucznym;
c) w szpitalach i innych budynkach przeznaczonych przede wszystkim do pobytu ludzi o ograniczonej zdolności poruszania się;
d) w wysokich i wysokościowych budynkach użyteczności publicznej i zamieszkania zbiorowego.
Z powyższego wynika że nie ma tu wymienionych zakładów produkcyjnych, a przede wszystkim obiekty zaliczane do zagrożeń tak zwanych ZL zagrożeń ludzi.
Mogą istnieć uwarunkowania, które z konieczności zachowania bezpiecznych warunków ewakuacji dla pracowników wymagają zastosowania oświetlenia awaryjnego.
Obiekty większe tzn. kubatura brutto budynku lub jego części stanowiącej odrębną strefę pożarową przekracza 1.000 m3, muszą mieć opracowaną Instrukcje Bezpieczeństwa Pożarowego w której powinna być informacja o konieczności lub nie instalowania oświetlenia awaryjnego.
W każdym przypadku w myśl art. 207 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), pracodawca ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy, jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki i to w jego gestii jest ocena zagrożeń i podjęcie stosownych działań
Roman Majer
Cytowany wymóg na tyle dotyczy hali produkcyjnej na ile zanik napięcia w elektrycznej sieci zasilającej może spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, poważne zagrożenie środowiska, a także znaczne straty materialne.
Przepisy dotyczące oświetlenia awaryjnego określają miejsca obowiązkowego stosowania zgodnie z § 181 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.) - dalej r.w.t.b.
Oświetlenie bezpieczeństwa należy stosować w pomieszczeniach, w których nawet krótkotrwałe wyłączenie oświetlenia podstawowego może spowodować następstwa wymienione w § 181 ust. 1 r.w.t.b., przy czym czas działania tego oświetlenia powinien być dostosowany do warunków występujących w pomieszczeniu i wynosić nie mniej niż 1 godzin.
Oświetlenie ewakuacyjne należy stosować:
1) w pomieszczeniach:
a) widowni kin, teatrów i filharmonii oraz innych sal widowiskowych;
b) audytoriów, sal konferencyjnych, lokali rozrywkowych oraz sal sportowych przeznaczonych dla ponad 200 osób;
c) wystawowych w muzeach;
d) o powierzchni ponad 1000 m2 w garażach oświetlonych wyłącznie światłem sztucznym;
e) o powierzchni ponad 2000 m2 w budynkach użyteczności publicznej i zamieszkania zbiorowego;
2) na drogach ewakuacyjnych:
a) z pomieszczeń wymienionych w pkt 1.;
b) oświetlonych wyłącznie światłem sztucznym;
c) w szpitalach i innych budynkach przeznaczonych przede wszystkim do pobytu ludzi o ograniczonej zdolności poruszania się;
d) w wysokich i wysokościowych budynkach użyteczności publicznej i zamieszkania zbiorowego.
Z powyższego wynika że nie ma tu wymienionych zakładów produkcyjnych, a przede wszystkim obiekty zaliczane do zagrożeń tak zwanych ZL zagrożeń ludzi.
Mogą istnieć uwarunkowania, które z konieczności zachowania bezpiecznych warunków ewakuacji dla pracowników wymagają zastosowania oświetlenia awaryjnego.
Obiekty większe tzn. kubatura brutto budynku lub jego części stanowiącej odrębną strefę pożarową przekracza 1.000 m3, muszą mieć opracowaną Instrukcje Bezpieczeństwa Pożarowego w której powinna być informacja o konieczności lub nie instalowania oświetlenia awaryjnego.
W każdym przypadku w myśl art. 207 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), pracodawca ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy, jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki i to w jego gestii jest ocena zagrożeń i podjęcie stosownych działań
Roman Majer