Organ nadzoru budowlanego po przeprowadzeniu postępowania w sprawie stanu technicznego wiaduktu nad linią kolejową nakazał spółce przedłożenie ekspertyzy stanu technicznego wiaduktu, powołując się na art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.). Wiadukt drogowy, położony był w ciągu dróg leśnych na działce, która stanowiła własność Skarbu Państwa i jednocześnie pozostawała w użytkowaniu wieczystym spółki.

Spółka wniosła odwołanie od decyzji wskazując, iż wiadukt leży w ciągu dróg leśnych. Spółka uznała, że skoro drogi leśne zaliczane są do dróg wewnętrznych to ich utrzymanie należy do zarządcy terenu, na którym są one zlokalizowane, w tym przypadku do nadleśnictwa, które powinno być adresatem zaskarżonej decyzji.

WSA, podzielił stanowisko organu nadzoru budowlanego, iż wiadukt drogowy wchodzący w skład drogi wewnętrznej (drogi leśnej – nie będącej droga publiczną – art. 6 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 45, poz. 435 ze zm.) winien być utrzymany przez właściciela lub zarządcę terenu na którym został zlokalizowany, a nie przez zarządcę drogi, jak ma to miejsce w przypadku dróg publicznych.

NSA rozpatrując sprawę przypomniał, iż art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.) stanowi, iż "budowa, przebudowa, remont, utrzymanie, ochrona i oznakowanie dróg wewnętrznych oraz zarządzanie nimi należy do zarządcy terenu, na którym jest zlokalizowana droga, a w przypadku jego braku - do właściciela tego terenu". W myśl ustawy drogi, parkingi oraz place przeznaczone do ruchu pojazdów, niezaliczone do żadnej z kategorii dróg publicznych i niezlokalizowane w pasie drogowym tych dróg są drogami wewnętrznymi. W związku z tym, że obiekt mostowy stanowi budowlę przeznaczoną do przeprowadzenia drogi, samodzielnego ciągu pieszego lub pieszo-rowerowego, szlaku wędrówek zwierząt dziko żyjących lub innego rodzaju komunikacji nad przeszkodą terenową, w szczególności: most, wiadukt, estakadę, kładkę, a obiekt mostowy, czy też tunel jest drogowym obiektem inżynierskim, więc uprawnione jest stanowisko, iż wiadukt stanowi część drogi. Skoro zaś drogi, które nie są zaliczane do żadnej kategorii dróg publicznych są drogami wewnętrznymi, to zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o drogach publicznych, uznać trzeba, iż leżący w ciągu dróg wewnętrznych obiekt inżynierski (wiadukt) jest częścią tych dróg. Tym samym podmiotem odpowiedzialnym za utrzymanie tak usytuowanego wiaduktu jest zarządca drogi w ciągu, której wiadukt jest położony, co przy drogach wewnętrznych oznacza zarządcę (właściciela) gruntu, na którym taka droga się znajduje – uznał NSA.


Na podstawie:
Wyrok NSA z 4 października 2012 r., sygn. akt II OSK 1061/11, prawomocny