Inwestor dokonał zgłoszenia zamiaru wykonania robót budowlanych, polegających na budowie ekologicznej oczyszczalni ścieków.

Prezydent wniósł sprzeciw do zgłaszanego zamierzenia budowlanego, który uzasadnił niezgodnością budowy z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z zapisem planu w przypadku braku technicznych możliwości podłączenia obiektów do sieci kanalizacyjnych, przy zachowaniu zgodności z przepisami dotyczącymi warunków sanitarnych, do czasu realizacji sieci, dopuszcza się stosowanie zbiorników szczelnych, a zakazuje lokalnych oczyszczalni ścieków z rozsączaniem w gruncie. Jako podstawę prawną sprzeciwu organ I instancji wskazał art. 30 ust. 6 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623 ze zm.).


Od decyzji o sprzeciwie odwołali właściciele działki. Wskazali, że obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dopuszcza stosowanie zbiorników szczelnych do czasu realizacji sieci kanalizacyjnej, natomiast w sprawie nie ma technicznej możliwości podłączenia należącej do nich nieruchomości do kanalizacji. Stąd też zlecili wykonanie opinii hydrogeologicznej, zgodnie z którą grunt ma dobrą wodoprzepuszczalność i brak jest negatywnego oddziaływania planowanej do budowy oczyszczalni ścieków na środowisko, w szczególności na wody gruntowe. Skarżący wskazali także, że w sytuacji, gdy skanalizowanie nieruchomości jest niemożliwe, szambo pozostaje rozwiązaniem docelowym, zgodnie natomiast z zapisami miejscowego planu powinno to być rozwiązanie czasowe, do czasu realizacji sieci kanalizacyjnej.

WSA podkreślił, iż ze względu na usytuowanie działki skarżących względem drogi (spadek terenu w kierunku tej działki), nie ma technicznych możliwości podłączenia jej do kanalizacji. Zgodnie z planem miejscowym, w takim wypadku do czasu realizacji sieci, dopuszcza się stosowanie zbiorników szczelnych, a zakazuje lokalnych oczyszczalni ścieków z rozsączaniem w gruncie. Zdaniem WSA, taki zapis planu nie jest jednoznaczny i wymaga wykładni dla oceny zgodności spornej inwestycji z ustaleniami aktu prawa miejscowego. W szczególności, rozważenia wymaga fakt, czy zakaz dotyczy budowy wszelkich oczyszczalni ścieków. Organy administracji uchyliły się od analizy zarówno planu miejscowego, jak i samego zgłoszenia i dołączonych do niego dokumentów. Tymczasem z dołączonej do zgłoszenia mapy wynika, że przewidziano do realizacji przydomową oczyszczalnię ścieków ze studnią chłonną. Zatem tego rodzaju roboty budowlane winny podlegać badaniu w aspekcie zapisów planu miejscowego, w którym mowa jest o zakazie realizacji oczyszczalni ścieków z rozsączaniem w gruncie. Organy administracji w ogóle nie wypowiedziały się w tej kwestii, a mianowicie, czy zastosowanie studni chłonnej jest równoznaczne z rozsączaniem ścieków w gruncie, zaś sąd administracyjny jako powołany do badania zgodności decyzji z prawem, nie jest uprawniony do oceny przyjętych rozwiązań technicznych.

Zdaniem WSA niejasny zapis planu nie może prowadzić do wniosku, że realizacja wszelkich typów oczyszczalni ścieków narusza prawo miejscowe. Interpretacja prawa miejscowego wymaga bowiem uwzględnienia zarówno treści art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, jak i § 26 ust. 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.). Zatem jedynie wówczas, gdyby plan miejscowy wprowadzał zakaz wszelkich oczyszczalni ścieków, organy administracji jako związane aktem prawa miejscowego uprawione byłyby do stwierdzenia, że sporne zamierzenie narusza plan miejscowy. Tymczasem w sprawie nie ma miejsca taka prosta i oczywista sytuacja, skoro zgłoszenie dotyczy realizacji oczyszczalni ścieków ze studnią chłonną, zaś plan wprowadza zakaz rozsączania ścieków na gruncie, a organy administracji nie wypowiedziały się w tej kwestii.

Zatem zaskarżona decyzja jako wydana bez należytego wyjaśnienia i rozważenia okoliczności sprawy podlegała uchyleniu z mocy art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c ustawy z dnia 30 sierpnia 2012 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).


Na podstawie:
Wyrok WSA w Gliwicach z 28 czerwca 2013 r., sygn. akt II SA/Gl 225/13, nieprawomocny