Odpowiedź: wydatki poniesione przed formalnym rozpoczęciem działalności gospodarczej można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, jeśli spełniają ogólną zasadę zaliczania wydatku do kosztów podatkowych. Wydatek taki powinien być poniesiony w celu uzyskania przychodu albo zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatek spełniający te warunki jest kosztem uzyskania przychodów. Można go zaliczyć do takich kosztów pomimo braku przychodu, co powoduje stratę. Wydatek ma być poniesiony w celu uzyskania przychodu, przy czym uzyskanie przychodu nie jest warunkiem zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych.

Uzasadnienie: zgodnie z przepisami art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – dalej u.p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 u.p.d.o.f.
Zasada ta odnosi się także do wydatków poniesionych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej. Taką możliwość, po spełnieniu przesłanek z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. potwierdzają organy podatkowe (np. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 9 lutego 2015 r., IBPBI/1/415-1371/14/SK; Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 12 stycznia 2011 r., IPPB1/415-935/10-2/KS itd.). Na prawidłowość zaliczenia w koszty podatkowe wydatków poniesionych zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. nie ma wpływu, że podatnik poniósł stratę za rok podatkowy.
Trzeba też pamiętać, że wydatki spełniające wspomniane warunki nie zawsze można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Jeśli wydatki wiążą się z wytworzeniem lub zakupem składników majątku podlegających amortyzacji, wówczas kosztem podatkowym będą odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami art. 22a–22o u.p.d.o.f.
Inne wydatki można zaliczać do kosztów uzyskania przychodów na przytoczonych zasadach ogólnych. Warto raz jeszcze zwrócić uwagę na konieczność ustalenia, czy dany wydatek nie został wymieniony w tzw. katalogu wyłączeń, tj. w art. 23 u.p.d.o.f. Jeśli tak, nie może stanowić kosztu podatkowego.
Ponadto, wymienione wyżej zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów dotyczą tylko podatników opodatkowanych na zasadach ogólnych, tj. według skali podatkowej. Nie dotyczy to podatników, którzy zamierzają rozliczać się w formach zryczałtowanych określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.
Faktyczne uzyskanie przychodu nie jest warunkiem zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów. Jeśli wydatek spełnia warunki określone w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. można go zaliczyć do kosztów podatkowych nawet wtedy, gdy w danym roku podatnik nie uzyska faktycznie przychodu i poniesie stratę. Będzie musiał jednak wykazać, że poniesione wydatki spełniają wymagane warunki.
W razie wystąpienia straty warto pamiętać, że o wysokość straty z danego źródła przychodów (w tym przypadku z działalności gospodarczej), poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty (art. 9 ust. 3 u.p.d.o.f.).
 
Więcej odpowiedzi na pytania z zakresu działalności gospodarczej i podatków znajdziesz w Kompasie Księgowo Kadrowym