Wnioskodawca wystąpił do powiatowego inspektora nadzoru budowlanego z wnioskiem dotyczącym zabudowania miejsc postojowych bez wymaganego pozwolenia na budowę. We wniosku zażądał przeprowadzenia postępowania i wydania decyzji o potwierdzeniu samowoli budowlanej lub umorzeniu postępowania w sprawie zbudowanych miejsc postojowych.
Wnioskodawca wskazał ponadto na przepisy Prawa budowlanego dotyczące wymogu uzyskania pozwolenia na budowę bądź dokonania zgłoszenia co do budowy miejsc postojowych dla samochodów osobowych. Zdaniem wnioskodawcy działka, na której urządzono parking przeznaczona jest w obowiązującym planie miejscowym pod budownictwo mieszkaniowe. Ponadto dojazd do nielegalnie zabudowanych miejsc postojowych odbywa się po wspólnej drodze, a zatem dojazd do urządzonego parkingu powinien być uzgodniony ze współwłaścicielami drogi.
Powiatowy inspektor nadzoru budowlanego po przeprowadzeniu kontroli uznał się za organ niewłaściwy do załatwienia sprawy objętej wnioskiem i przekazał sprawę do rozpatrzenia wójtowi gminy. W uzasadnieniu pisma inspektor wskazał, iż utwardzenie terenu działki i wykorzystanie terenu do parkowania na nim samochodów nie można kwalifikować jako budowę miejsc postojowych w rozumieniu przepisów Prawo budowlane, jak i za wykonanie urządzenia budowlanego w rozumieniu tej ustawy. Prace wykonane na niezabudowanej działce nie są związane z obiektem budowlanym istniejącym lub projektowanym, na tej działce. Nie stanowią również robót budowlanych, o których mowa w art. 29 ust. 2 pkt. 5 Prawa budowlanego. Stanowią one co najwyżej zmianę zagospodarowania terenu nie polegającą na wykonaniu robót budowlanych, i wskazał, iż w zakresie zgodności z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego sprawa mieści się w kompetencjach wójta gminy, który w oparciu o ustawę o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ma prawo do podjęcia działań mających na celu usunięcie ewentualnego naruszenia prawa.
Wójt gminy wniósł o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy nim, a powiatowym inspektorem nadzoru budowlanego w sprawie dotyczącej zabudowania miejsc postojowych bez wymaganego pozwolenia na budowę
NSA rozpatrując sprawę uznał, iż inspektor nadzoru budowlanego powinien podjąć czynności kontrolne w ramach obowiązków związanych z przewidzianym w art. 81 ust. 1 Prawa budowlanego nadzorem i kontrolą nad przestrzeganiem przepisów prawa budowlanego, a w szczególności zgodnością zagospodarowania terenu z miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z art. 81 ust. 4 Prawa budowlanego protokolarne ustalenia dokonane w toku czynności kontrolnych stanowią podstawę do wydania decyzji oraz podejmowania innych środków przewidzianych w przepisach Prawa budowlanego. Zatem organu nadzoru budowlanego ma obowiazek przeprowadzenia czynności, które pozwoliłyby na stwierdzenie, czy zaistniała sprawa regulowana przepisami Prawa budowlanego wymagająca załatwienia w drodze wydania decyzji rozstrzygającej sprawę co do jej istoty, czy też decyzji kończącej sprawę w inny sposób. W sytuacji gdy postępowanie jest bezprzedmiotowe wówczas organ administracji wydaje decyzję o umorzeniu postępowania. Tymczasem w sprawie organ nadzoru budowlanego, mimo że dokonał określonych czynności sprawdzających, to w sposób niewłaściwy uznał, że nie jest w ogóle właściwy do załatwienia przedmiotowego wniosku.
Na podstawie:
Postanowienie NSA z 26 października 2012 r., sygn. akt II OW 128/12, prawomocne