Gmina planuje budowę ciągu pieszo-rowerowego. W tym celu konieczne będzie dokonanie niezbędnych podziałów nieruchomości i nabycie gruntów na rzecz gminy.
Czy w tej sytuacji zastosowanie znajdują przepisy ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych?
W sprawie winna mieć zastosowanie ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 z późn. zm.) - dalej u.r.i.d.p. Zgodnie bowiem z wyrokiem Wojewódzkiego Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lutego 2008 r. w sprawie I SA/Wa 1253/07 "zajęcie nieruchomości pod drogę publiczną oznacza urządzenie na niej drogi zaliczonej do odpowiedniej kategorii dróg publicznych, przy czym przez określenie to należy rozumieć nie tylko zajęcie gruntu pod pas drogowy przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów, ale także leżące w jego ciągu obiekty inżynierskie (np. kanalizacyjne, energetyczne), place postojowe i parkingi, chodniki, ścieżki rowerowe, drzewa i krzewy oraz urządzenia techniczne związane z prowadzeniem i zabezpieczeniem ruchu".
Zgodnie z art. 4 pkt 1, 2, 5, 6 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.) chodnik to część drogi przeznaczona do ruchu pieszych, jezdnia to część drogi przeznaczona do ruchu pojazdów [rower jest pojazdem zgodnie z art. 2 pkt 47 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.)], droga zaś to budowla wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiąca całość techniczno-użytkową, przeznaczoną do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowaną w pasie drogowym, pas drogowy zaś to wydzielony liniami granicznymi grunt wraz z przestrzenią nad i pod jego powierzchnią, w którym są zlokalizowane droga oraz obiekty budowlane i urządzenia techniczne związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu, a także urządzenia związane z potrzebami zarządzania drogą.
Na marginesie dodać wypada, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z dnia 23 września 2008 r. w sprawie II SA/Bd 533/08 uznał budowę ciągu pieszo–rowerowego za cel publiczny.
Magdalena Niewińska-Struszyńska
Czy w tej sytuacji zastosowanie znajdują przepisy ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych?
W sprawie winna mieć zastosowanie ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 z późn. zm.) - dalej u.r.i.d.p. Zgodnie bowiem z wyrokiem Wojewódzkiego Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lutego 2008 r. w sprawie I SA/Wa 1253/07 "zajęcie nieruchomości pod drogę publiczną oznacza urządzenie na niej drogi zaliczonej do odpowiedniej kategorii dróg publicznych, przy czym przez określenie to należy rozumieć nie tylko zajęcie gruntu pod pas drogowy przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów, ale także leżące w jego ciągu obiekty inżynierskie (np. kanalizacyjne, energetyczne), place postojowe i parkingi, chodniki, ścieżki rowerowe, drzewa i krzewy oraz urządzenia techniczne związane z prowadzeniem i zabezpieczeniem ruchu".
Zgodnie z art. 4 pkt 1, 2, 5, 6 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.) chodnik to część drogi przeznaczona do ruchu pieszych, jezdnia to część drogi przeznaczona do ruchu pojazdów [rower jest pojazdem zgodnie z art. 2 pkt 47 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.)], droga zaś to budowla wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiąca całość techniczno-użytkową, przeznaczoną do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowaną w pasie drogowym, pas drogowy zaś to wydzielony liniami granicznymi grunt wraz z przestrzenią nad i pod jego powierzchnią, w którym są zlokalizowane droga oraz obiekty budowlane i urządzenia techniczne związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu, a także urządzenia związane z potrzebami zarządzania drogą.
Na marginesie dodać wypada, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z dnia 23 września 2008 r. w sprawie II SA/Bd 533/08 uznał budowę ciągu pieszo–rowerowego za cel publiczny.
Magdalena Niewińska-Struszyńska