Do uchylenia decyzji nie wystarcza samo przekonanie strony o zawyżeniu stawki podatku

Przedmiotem badania sądu może być jedynie legalność decyzji w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości. Podstawą uchylenia decyzji nie może być wewnętrzne przekonanie strony skarżącej, że zastosowane przez organ stawki podatkowe są zbyt wysokie orzekł WSA w Gliwicach.

Przedmiotem kontroli WSA była decyzja w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości, mocą której właścicielom działki ustalono podatek od nieruchomości za 2012 rok. W skardze właściciele nie zgodzili się z decyzją wymiarową prezydenta miasta. Uznali bowiem, iż stawki podatkowe zastosowane w decyzji uległy nieuzasadnionemu wzrostowi w stosunku do roku poprzedniego. W piśmie uzupełniającym odwołanie podatnicy dodali, że nie tylko oni kwestionują zasadność ustalenia tak wysokich stawek podatku od nieruchomości, ale również wielu z ich sąsiadów, którzy złożyli na tym piśmie swoje podpisy.

SKO rozpatrując sprawę wskazało, iż podstawę prawną wymiaru podatku od nieruchomości stanowią przepisy ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach Iokalnych (tj. Dz .U. z 2010 roku Nr 95, poz. 613 ze zm.) oraz uchwała rady miejskiej w sprawie określenia wysokości stawek podatku od nieruchomości na terenie miasta na 2012 rok. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach Iokalnych - rada gminy, w drodze uchwały, określa wysokość stawek podatku od nieruchomości na swoim terenie. Rada miejska ustaliła na swoim terenie stawki podatku od nieruchomości na 2012 rok, które nie przekraczają górnych granic kwot określonych w ustawie a zatem są one prawidłowe. Wspomniana uchwała nie przewiduje zróżnicowanych stawek od gruntów pozostałych (np. w zależności od ich położenia). Ponadto SKO zaakcentowało, iż nie posiada uprawnień ani do obniżania wysokości stawek podatkowych, ani do zmiany zasad opodatkowania.

Dokonując oceny zaskarżonej decyzji WSA podzielił stanowisko SKO, iż organ podatkowy prawidłowo określił wysokość podatku od nieruchomości przyjmując jako podstawę wymiaru podatku aktualne dane wynikające z ewidencji gruntów. WSA nie dopatrzył się naruszenia przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych regulujących opodatkowaniem podatkiem od nieruchomości, które uzasadniałoby wyeliminowanie zaskarżonej decyzji z obrotu prawnego. W szczególności podstawą uchylenia decyzji nie może być wewnętrzne przekonanie strony skarżącej, że zastosowane przez organ I instancji stawki podatkowe są zbyt wysokie – podkreślił WSA.

Na podstawie:
Wyrok WSA w Gliwicach z 12 marca 2013 r., sygn. akt I SA/Gl 831/12, nieprawomocny