Pytanie
Inwestor zgłosił do organu I instancji zamiar zamontowania anteny nadawczej na istniejącym kominie oraz posadowieniu szafy telekomunikacyjnej na podstawie zgłoszenia. Organ w postanowieniu zobowiązał inwestora do przedstawienia dokumentu potwierdzającego rozstrzygnięcie kwestii środowiskowej oraz o analizę rozkładu obszarów o ponadnormatywnych wartościach pól elektromagnetycznych i przedstawić wyniki tej analizy w takiej formie, aby pozwoliły potwierdzić, że nie występują w miejscach niedostępnych dla ludzi. Wobec nieusunięcia braków organ wniósł sprzeciw wobec realizacji inwestycji.
Czy opisana inwestycja wymaga pozwolenia na budowę?
Czy organ I instancji powinien przeprowadzić analizę oddziaływania na środowisko?
Jakie wymagania powinien spełnić inwestor, aby móc realizować inwestycję?
Odpowiedź
odpowiedzi udzielono: 30 stycznia 2012 r.
W pierwszej kolejności należy wskazać, że wszystkie organy administracji publicznej rozstrzygając indywidualne sprawy w drodze postępowania administracyjnego związane są przepisami ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) - dalej k.p.a., w tym wyrażonymi w nim zasadami ogólnymi prowadzenia postępowania. Jedna z zasad ogólnych k.p.a. nakazuje organom podejmować wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli (art. 7 k.p.a.).
Zgodnie z art. 29 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) – dalej pr. bud. "pozwolenia na budowę nie wymaga wykonywanie robót budowlanych polegających na instalowaniu urządzeń, w tym antenowych konstrukcji wsporczych i instalacji radiokomunikacyjnych, na obiektach budowlanych". Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 3 lit. b pr. bud. "instalowanie urządzeń o wysokości powyżej 3 m na obiektach budowlanych wymaga dokonania zgłoszenia".
Przedsięwzięcia wymagające uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach szczegółowo określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. Nr 213, poz. 1397) - dalej r.p.o.ś., zaś zasady przeprowadzania oceny oddziaływania na środowisko dla tych przedsięwzięć określa ustawa z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227 z późn. zm.) - dalej u.o.o.ś. W przypadku, gdy zgłaszane przedsięwzięcie kwalifikuje się na podstawie powołanych aktów prawnych, organ winien wezwać inwestora o uzupełnienie dokumentacji o decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia. Niezależnie jednak od wymogów wynikających z ww. przepisów organ architektoniczno–budowlany winien rozważyć wpływ inwestycji na środowisko, czy warunki zdrowotno–sanitarne, albowiem stwierdzenie możliwości pogorszenia tych wartości stanowi podstawę nałożenia na inwestora obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę (art. 30 ust. 7 pr. bud.). Dokonując rozważań w tym zakresie organ nie powinien jednak ignorować regulacji zawartych w powołanych wyżej aktach prawnych, skoro definiują one przedsięwzięcia mogące znacząco oddziaływać na środowisko. Tym samym niekwalifikowanie przedsięwzięcia do "mogących znacząco oddziaływać na środowisko" powinno być rozpatrywane niejako na korzyść inwestora.
Bogna Czajka-Marchlewicz