Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2015 roku art. 32a ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r., Nr 164, poz. 1027 ze zm. – dalej u.ś.o.z.), który to przepis dodany został ustawą z 22 lipca 2014 roku o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 1138), świadczeniobiorca, u którego lekarz podstawowej opieki zdrowotnej stwierdził podejrzenie nowotworu złośliwego (nie dotyczy nowotworów złośliwych skóry, z wyjątkiem czerniaka skóry), ma prawo do diagnostyki onkologicznej na podstawie karty diagnostyki i leczenia onkologicznego bez skierowania.
Jak stanowi z kolei art. 32a ust. 2 u.ś.o.z., świadczeniobiorca, u którego w wyniku diagnostyki onkologicznej stwierdzono nowotwór złośliwy lub u którego lekarz udzielający ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych lub świadczeń szpitalnych stwierdził nowotwór złośliwy, ma prawo do leczenia onkologicznego na podstawie karty diagnostyki i leczenia onkologicznego, bez skierowania.
Czytaj także: Wpisanie na listę do okulisty i dermatologa w roku 2014, także na rok 2015, bez skierowania >>>
Przywołane normy czynią zatem wyraźny wyłom w ogólnej regule, zgodnie z treścią której świadczenia opieki zdrowotnej finansowane ze środków publicznych udzielane są na podstawie skierowania. Przypomnieć bowiem należy, iż zgodnie z art. 32 u.ś.o.z., świadczeniobiorca ma prawo do świadczeń z zakresu badań diagnostycznych, w tym medycznej diagnostyki laboratoryjnej, wykonywanych na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, felczera ubezpieczenia zdrowotnego lub skierowania pielęgniarki lub położnej ubezpieczenia zdrowotnego. Jak stanowi natomiast art. 57 ust. 1 u.ś.o.z., ambulatoryjne świadczenia specjalistyczne finansowane ze środków publicznych są udzielane na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego. Podobnie czyni art. 58, zgodnie z którym świadczeniobiorca ma prawo do leczenia szpitalnego w szpitalu, który zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, na podstawie skierowania lekarza, lekarza dentysty lub felczera, jeżeli cel leczenia nie może być osiągnięty przez leczenie ambulatoryjne.
Czytaj także: Skierowanie trzeba dostarczyć w ciągu 14 dni od wpisania się na listę >>>
Analiza przepisów art. 32a ust. 1 i 2 u.ś.o.z. wiedzie zatem do wniosku, iż karta diagnostyki i leczenia onkologicznego per se stanowi skierowanie lekarskie. Wniosek taki należy zresztą uznać tym bardziej za uprawniony, jeśli tylko porównać treść samej karty diagnostyki i leczenia onkologicznego oraz skierowania. Zgodnie z art. 32b ust. 4 u.ś.o.z., obowiązującym podobnie jak przywoływane wyżej przepisy od 1 stycznia 2015 roku, karta diagnostyki i leczenia onkologicznego zawiera oznaczenie pacjenta, pozwalające na ustalenie jego tożsamości (nazwisko i imię (imiona), datę urodzenia, oznaczenie płci, adres miejsca zamieszkania, numer PESEL, jeżeli został nadany, w przypadku noworodka - numer PESEL jednego z rodziców lub opiekuna prawnego, a w przypadku osób, które nie mają nadanego numeru PESEL - rodzaj i numer dokumentu potwierdzającego tożsamość, a w przypadku gdy świadczeniobiorcą jest osoba małoletnia, całkowicie ubezwłasnowolniona lub niezdolna do świadomego wyrażenia zgody - nazwisko i imię (imiona) przedstawiciela ustawowego albo opiekuna faktycznego w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z 6 listopada 2008 roku o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, oraz adres jego miejsca zamieszkania), oznaczenie świadczeniodawcy, w tym lekarza, który udzielił świadczeń opieki zdrowotnej, datę sporządzenia, dane dotyczące objawów, dane dotyczące badań diagnostycznych, dane o skierowaniu do lekarza specjalisty, dane dotyczące diagnostyki onkologicznej, rozpoznanie, dane dotyczące oceny jakości diagnostyki onkologicznej, plan leczenia onkologicznego, unikalny numer identyfikacyjny, datę zakończenia leczenia onkologicznego, numer Karty Zgłoszenia Nowotworu Złośliwego nadawany przez Krajowy Rejestr Nowotworów oraz dane lekarza podstawowej opieki zdrowotnej wskazanego przez świadczeniobiorcę w deklaracji wyboru.
Tożsame dane oznaczone zostały przepisem § 9 rozporządzenia ministra zdrowia z 21 grudnia 2010 roku w sprawie rodzajów i zakresu dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania (Dz. U. z 2014 r., poz. 177 ze zm.), który określa niezbędne elementy skierowania na badania czy konsultacje. I tak zgodnie z przywołanym przepisem skierowanie zawierać winno oznaczenie podmiotu wystawiającego skierowanie, oznaczenie pacjenta (nazwisko i imię (imiona), datę urodzenia, oznaczenie płci, adres miejsca zamieszkania, numer PESEL, jeżeli został nadany, w przypadku noworodka - numer PESEL matki, a w przypadku osób, które nie mają nadanego numeru PESEL - rodzaj i numer dokumentu potwierdzającego tożsamość, a w przypadku gdy pacjentem jest osoba małoletnia, całkowicie ubezwłasnowolniona lub niezdolna do świadomego wyrażenia zgody - nazwisko i imię (imiona) przedstawiciela ustawowego oraz adres jego miejsca zamieszkania), oznaczenie rodzaju podmiotu, do którego kieruje się pacjenta na badanie lub konsultację, inne informacje lub dane, w szczególności rozpoznanie ustalone przez lekarza kierującego lub wyniki badań diagnostycznych, w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia badania lub konsultacji, datę wystawienia skierowania oraz oznaczenie osoby kierującej na badanie lub konsultację.
Czytaj więcej komentarzy tego autora:
Skierowania lekarskie: wyjaśniamy wątpliwości interpretacyjne >>>
Skierowania lekarskie: podstawy prawne i zakres świadczeń >>>
Lekarz może przepisywać leki refundowane, gdy on lub placówka ma umowę z NFZ >>>
Lekarz może z ważnych powodów zrezygnować z opieki nad pacjentem POZ>>>
Artur Paszkowski
Prawnik, absolwent Wydziału Prawa i Administracji UAM w Poznaniu, od 12 lat wykładowca w Katedrze Prawa Wyższej Szkoły Bankowej w Poznaniu, przygotowuje rozprawę doktorską z zakresu prawa ubezpieczeń zdrowotnych. Autor kilkudziesięciu artykułów i opracowań. Prowadził szkolenia dla organów administracji państwowej i przedsiębiorców z takich dyscyplin prawniczych jak prawo pracy, prawo cywilne oraz prawo podatkowe. Posiada kilkuletnią praktykę w obsłudze prawnej i podatkowej spółek prawa handlowego. Od trzech lat związany ze służbą zdrowia. Pasjonat kolarstwa, literatury i języków obcych. Współpracuje z wydawnictwem Wolters Kluwer, z Serwisem Prawo i Zdrowie.